I

Wasze przeznaczenie i wasz los są dla was bardzo istotne – mają na was wielki wpływ. Jesteście przeświadczeni, że jeśli nie będziecie bardzo starannie się przykładać, będzie to jednoznaczne z tym, że utraciliście swoje przeznaczenie i że zniszczyliście własny los. Ale czy przyszło wam kiedyś do głowy, że ludzie, którzy podejmują wysiłki wyłącznie z myślą o własnym przeznaczeniu, trudzą się nadaremnie? Takie wysiłki nie są szczere – są one fałszywe i zwodnicze. A skoro tak się rzeczy mają, zatem ci, którzy podejmują wysiłek tylko z myślą o własnym przeznaczeniu, stoją u progu ostatecznej klęski, albowiem fałsz jest przyczyną wszelkich niepowodzeń w ludzkiej wierze w Boga.

II

Nie lubię, by Mi schlebiano, nadskakiwano bądź okazywano Mi nadmierny entuzjazm. Podoba Mi się, kiedy uczciwi ludzie stawiają czoła Mojej prawdzie i Moim oczekiwaniom. Co więcej, podoba Mi się, kiedy ludzie potrafią okazać jak największy wzgląd na Moje serce i kiedy potrafią nawet ponieść dla Mnie każdy koszt. Tylko w ten sposób Moje serce może zaznać pociechy.

III

W Moim sercu nie chciałbym zranić żadnego serca, które ma pozytywne nastawienie i pragnie wznieść się wyżej, a tym bardziej nie chciałbym zniweczyć niczyjego dążenia do lojalnego wykonywania swoich obowiązków. Niemniej jednak muszę przypominać każdemu z was o waszych niedostatkach i szpetocie ukrytej w najgłębszych zakamarkach waszych serc. A czynię to jedynie z nadzieją, że w obliczu Mych słów będziecie umieli zaofiarować Mi wasze szczere serca, gdyż najbardziej ze wszystkiego brzydzę się przejawianym wobec Mnie ludzkim fałszem.

IV

Mam tylko nadzieję, że na ostatnim etapie Mego dzieła spiszecie się doskonale, będziecie oddani Mi całym sercem, już nie połowicznie. Rzecz jasna, mam również nadzieję, że wszystkich was czeka dobre przeznaczenie. Niemniej jednak wciąż mam wobec was swoje wymagania: abyście podjęli najlepszą decyzję, ofiarując Mi waszą wyłączną i ostateczną lojalność.

O przeznaczeniu, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło