Ⅰ

Bóg na ziemi zawsze milczy.

Choćby człowiek okrutny był,

Bóg nie boleje w swym sercu,

lecz wypełnia wolę Ojca.

Kto rozpoznał piękno Boga?

Kto ma większy wzgląd na brzemię

Boga Ojca niż sam Jego Syn?

Kto taki zna wolę Ojca?

Ⅱ

Duch Boga w niebie jest strapiony.

Syn na ziemi modli się, by

wola Ojca spełniła się;

martwi się Jego serce.

Kto wie, jak Ojciec kocha Syna

i jak Syn tęskni za Ojcem?

Między niebem a ziemią,

bliscy w Duchu, krzyżują spojrzenia.

Człowieku! Kiedy spojrzysz z troską w serce

Boga lub pojmiesz Jego plan?

Będąc na ziemi,

Bóg cierpi trudy człowieka.

Ale sam Bóg jest niewinny,

czemu ma cierpieć jak człowiek?

Kto zna Boże serce?

Bóg tyle daje.

Jak człowiek odwdzięczy się Bogu?

Ⅲ

Ojciec polega na Synu, Syn na Ojcu,

więc czemu teraz

jeden jest w niebie, a drugi tu?

Ojciec kocha Syna, a Syn Ojca.

Dlaczego miałby długo i tęsknie czekać?

Przez wiele dni Ojciec tęsknił,

choć rozłąka nie trwała długo,

czeka, by Syn szybko wrócił.

Ⅳ

Obserwuje w ciszy,

czeka na powrót Syna.

Kiedy znowu się połączy

z Synem, który jest na ziemi?

Kiedy znów się zjednoczą,

nic już ich nie rozdzieli.

Ale jak On znosi tysiące nocy i dni,

gdy jeden jest w niebie, a drugi tu?

Będąc na ziemi,

Bóg cierpi trudy człowieka.

Ale sam Bóg jest niewinny,

czemu ma cierpieć jak człowiek?

Kto zna Boże serce?

Bóg tyle daje.

Jak człowiek odwdzięczy się Bogu?

Będąc na ziemi,

Bóg cierpi trudy człowieka.

Ale sam Bóg jest niewinny,

czemu ma cierpieć jak człowiek?

Kto zna Boże serce?

Bóg tyle daje.

Jak człowiek odwdzięczy się Bogu?

Adaptacja na podstawie: Dzieło i wejście (4), w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło