Ⅰ

Jeśli chcesz, by inni ci ufali, to najpierw musisz być uczciwy. Aby być uczciwym, musisz najpierw obnażyć swoje serce, aby wszyscy mogli je zobaczyć, aby wszyscy widzieli twoje myśli i twoją prawdziwą twarz; nie wolno ci udawać ani usiłować się ukryć. Tylko wtedy ludzie zaufają ci i będą cię uważać za uczciwego. Jest to najbardziej fundamentalna praktyka i warunek wstępny bycia uczciwym. Ciągle udajesz, ciągle stwarzasz pozory świętości, cnotliwości, wielkości i wysokich standardów moralnych. Nie pozwalasz ludziom dostrzec swojego zepsucia i swoich braków. Przedstawiasz ludziom fałszywy wizerunek, aby myśleli, że jesteś uczciwy, wspaniały, gotowy do poświęceń, bezstronny i bezinteresowny. Jest to oszustwo.

Ⅱ

Nie udawaj i nie przedstawiaj się w atrakcyjnej formie; zamiast tego obnaż siebie i obnaż swoje serce, aby inni mogli je zobaczyć. Jeśli potrafisz obnażyć swoje serce przed innymi i jeśli potrafisz obnażyć wszystko, o czym myślisz i co planujesz w swoim sercu – niezależnie od tego, czy jest to pozytywne, czy negatywne – to czyż nie jesteś uczciwy? Jeśli potrafisz obnażyć się tak, by inni zobaczyli cię takiego, jakim jesteś, Bóg także cię zobaczy i powie: „Obnażyłeś się przed innymi tak, aby mogli zobaczyć cię takiego, jakim jesteś, a zatem z pewnością jesteś też uczciwy wobec Mnie”. Jeśli obnażasz się jedynie przed Bogiem, z dala od innych ludzi, a przed nimi zawsze udajesz, że jesteś wspaniały i cnotliwy lub sprawiedliwy i bezinteresowny. Bóg powie: „Jesteś naprawdę nieuczciwy, jesteś pełen hipokryzji i małostkowości oraz nie jesteś uczciwy”. W ten właśnie sposób Bóg cię potępi. Jeśli pragniesz być uczciwy, to niezależnie od tego, co robisz przed Bogiem czy ludźmi, powinieneś być w stanie się otworzyć i obnażyć.

Adaptacja na podstawie: Najbardziej fundamentalna praktyka bycia uczciwą osobą, w: Słowo, t. 3, Rozmowy Chrystusa dni ostatecznych