Ⅰ

Ludzie ciepło Boga znali i służyli Mu,

z prawdziwym posłuszeństwem,

robiąc dla Niego wszystko.

Już tak nie potrafią dziś;

w duchu ronią gorzkie łzy.

Wołają do Boga, ale nie daje to nic.

W przeszłości przysięgali

na niebo i na ziemię,

że odwdzięczą się Bogu,

oddając Mu swą miłość.

Ze smutkiem łkali przed Nim;

ich krzyk był przejmujący.

Bóg pomagał ludziom, bo

widział stanowczość ich.

Gdy ludziom smutno,

Bóg wtedy pociesza ich;

a gdy słabi są, On pomaga im.

Gdy zgubią się, wskazuje drogę;

a gdy płaczą, On ociera im łzy.

Lecz gdy smutny Bóg, kto pocieszy Go?

Gdy Bóg martwi się, kogo to obchodzi?

Ⅱ

Nie sposób zapomnieć, jak

ludzie posłuszni byli Bogu.

Lojalnie miłowali Go

uczuciem, które podziwiano.

Kochali tak bardzo,

że mogli poświęcić życie.

Dzięki tej żarliwości

Bóg przyjmował tę miłość.

Ofiarowywali się Bogu

obojętni na własną śmierć.

Zdejmując zgryzotę z ich czół,

Bóg patrzył im prosto w twarz.

Bóg umiłował ich, jakby to był Jego skarb,

i nienawidził ich, jak nienawidzi się wrogów.

Człowiek nie zgłębi umysłu Boga.

Gdy ludziom smutno,

Bóg wtedy pociesza ich;

a gdy słabi są, On pomaga im.

Gdy zgubią się, wskazuje drogę;

a gdy płaczą, On ociera im łzy.

Lecz gdy smutny Bóg, kto pocieszy Go?

Gdy Bóg martwi się, kogo to obchodzi?

Ⅲ

Gdy Bóg czuje żal, kto uleczy Mu serce?

Kto współdziała z Nim wtedy,

gdy kogoś Mu potrzeba?

Czy ludzie nie wrócą do

swej dawnej postawy wobec Boga?

Czemu nie zachowało

się nic w ich pamięci?

Ludzie o tym zapomnieli,

bo zostali skażeni przez wrogów.

Gdy ludziom smutno,

Bóg wtedy pociesza ich;

a gdy słabi są, On pomaga im.

Gdy zgubią się, wskazuje drogę;

a gdy płaczą, On ociera im łzy.

Lecz gdy smutny Bóg, kto pocieszy Go?

Gdy Bóg martwi się, kogo to obchodzi?

Adaptacja na podstawie: Słowa Boże dla całego wszechświata, rozdz. 27, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło