Ⅰ

Ludzie zostali zdeptani przez szatana.

Nie są już dziś Adamem i Ewą.

Są pełni wiedzy, wyobraźni i pojęć,

które są przeciwne Bogu, mają skażone usposobienie.

Jednak w oczach Boga ludzkość jest wciąż tą ludzkością, którą On stworzył.

Ludzkość wciąż podlega władzy i kontroli Boga,

idzie drogą, którą wyznaczył Bóg.

W oczach Boga zepsuta ludzkość

przymiera głodem i pokrywa ją brud,

zbyt wolną ma reakcję,

pamięć także już nie ta i nieco starsza też jest,

lecz jej funkcje, instynkty są te same.

To jest ta ludzkość, którą zbawić chce Bóg.

Gdy ludzkość usłyszy wezwanie Stwórcy,

gdy ludzkość usłyszy Jego głos,

wtedy powstanie i pospieszy, by odnaleźć źródło tego głosu.

Gdy ludzkość zobaczy Stwórcę, nie zwróci uwagi na nic innego,

wtedy wszystko dla Boga poświęci,

a nawet ofiaruje Mu całe życie swe.

Ⅱ

Kiedy serce ludzkości zrozumie szczere słowa Stwórcy,

człowiek porzuci szatana i przejdzie na swojego Stwórcy stronę.

Kiedy zmyje z siebie ten brud

i otrzyma znów pożywienie od Stwórcy,

wtedy odzyska pamięć

i do swego Stwórcy powróci znów.

To jest ta ludzkość, którą zbawić chce Bóg.

Gdy ludzkość usłyszy wezwanie Stwórcy,

gdy ludzkość usłyszy Jego głos,

wtedy powstanie i pospieszy, by odnaleźć źródło tego głosu.

Gdy ludzkość zobaczy Stwórcę, nie zwróci uwagi na nic innego,

wtedy wszystko dla Boga poświęci,

a nawet ofiaruje Mu całe życie swe.

Adaptacja na podstawie: Sam Bóg, Jedyny I, w: Słowo, t. 2, O poznaniu Boga