I

Kiedy Bóg zstąpił na ziemię, nie był z tego świata i nie stał się ciałem po to, by cieszyć się światem. Urodził się w miejscu, gdzie Jego dzieło mogło ujawnić Jego usposobienie i być najbardziej znaczące, bez względu na to, czy była to święta, czy plugawa kraina. Niezależnie od tego, gdzie Bóg dokonuje dzieła, jest święty. To On stworzył wszystkie rzeczy na świecie, choć wszystkie zostały skażone przez szatana. Wszystkie rzeczy jednakże nadal należą do Boga i wszystkie pozostają w Jego rękach.

II

Bóg przychodzi do krainy plugastwa i dokonuje tam dzieła, by objawić swą świętość. Czyni to jedynie przez wzgląd na swoje dzieło, co oznacza, że znosi wielkie upokorzenie jedynie po to, aby wykonać to dzieło w celu zbawienia ludzi z tej krainy plugastwa. Dzieje się to wszystko ze względu na świadectwo, ze względu na całą ludzkość. Ludziom takie dzieło ukazuje sprawiedliwość Boga; jest ono ponadto w stanie lepiej zademonstrować, że Bóg jest najwyższy. Jego wielkość i prawość dokładnie przejawiają się w zbawieniu grupy ludzi niskiego stanu, których inni mają w pogardzie.

III

To, że narodził się w krainie plugastwa, nie dowodzi, że jest niskiego stanu; pozwala to jedynie wszystkim istotom stworzonym ujrzeć Jego wielkość i szczere umiłowanie rodzaju ludzkiego. Im bardziej tak jest, tym bardziej ukazuje to Jego czystą miłość, Jego nieskazitelną miłość do człowieka. Bóg jest święty i sprawiedliwy, pomimo tego, że narodził się w krainie plugastwa i żyje z tymi ludźmi, którzy są pełni plugastwa, tak jak Jezus żył z grzesznikami w Wieku Łaski. Czyż każda cząstka Jego dzieła nie jest dokonywana przez wzgląd na przetrwanie całego rodzaju ludzkiego? Czyż to wszystko nie jest po to, by ludzkość mogła zyskać zbawienie na wielką skalę?

Znaczenie zbawienia potomków Moaba, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło