Ⅰ

Bóg nie ma już więcej słów, które mógłby wypowiedzieć, ale ludzie nie nadążyli, zostali za daleko w tyle, nie są w stanie dotrzymać im kroku i nie są w stanie podążać śladami Baranka. Nie przestrzegali tego, czego powinni przestrzegać; nie praktykowali tego, co powinni praktykować; nie modlili się o to, o co powinni się modlić; nie odrzucili tego, co powinni byli odrzucić. Nie zrobili żadnej z tych rzeczy. Dlatego też to mówienie o udziale w uczcie jest pustosłowiem; nie ma żadnego prawdziwego znaczenia i jest wyłącznie przedmiotem ludzkiej wyobraźni. Patrząc z dzisiejszej perspektywy, można powiedzieć, że ludzie w ogóle nie wykonali swoich obowiązków. Wszystko uzależnione było od Boga, który sam działał i wypowiadał słowa. Rola człowieka jest jak dotąd o wiele za skromna; ludzie są bezużytecznymi śmieciami, które nie są zdolne do współpracy z Bogiem.

Ⅱ

Bóg wypowiedział już setki tysięcy słów, ale ludzie nie wprowadzili żadnego z nich w życie: czy jest to porzucenie cielesności, odrzucenie pojęć, praktykowanie posłuszeństwa wobec Boga we wszystkim przy jednoczesnym rozwijaniu umiejętności rozróżniania i zdobywaniu rozumienia, niezostawianie w swoich sercach miejsca dla ludzi, wyeliminowanie ze swoich serc różnych bożków, sprzeciwianie się swoim złym zamiarom, niedziałanie w oparciu o emocje, postępowanie sprawiedliwe i nie stronnicze, częstsze myślenie o Bożych sprawach i swoim wpływie na innych podczas przemawiania, robienie więcej rzeczy, które przynoszą pożytek Bożemu dziełu, myślenie o pożytku domu Bożego we wszystkim, co czynią, niepozwalanie na to, aby ich emocje kierowały ich zachowaniem, odrzucenie tego, co przynosi zadowolenie ich ciału, eliminowanie starych, samolubnych pojęć, czy jeszcze coś innego.

Ⅲ

W rzeczywistości ludzie rozumieją niektóre z tych wymogów, które Bóg stawia człowiekowi, ale po prostu nie chcą ich wprowadzać w życie. Co jeszcze Bóg może zrobić i w jaki inny sposób może ich poruszyć? Jak to możliwe, że ci, którzy w oczach Boga są synami buntu, wciąż mają czelność brać Jego słowa oraz wyrażać dla nich swój podziw? Jak mogą mieć czelność spożywać Boży pokarm? Gdzie jest ludzkie sumienie? Nie wypełnili nawet absolutnego minimum obowiązków, które powinni wypełnić, więc nawet nie ma sensu mówić o robieniu wszystkiego, co w ich mocy. Żyją oni mrzonkami, nieprawdaż? Nie można mówić o rzeczywistości, kiedy nie ma praktyki. Jest to jasne jak słońce!

Adaptacja na podstawie: Skoncentruj się bardziej na rzeczywistości, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło