Ⅰ

Bojaźń Boża to nie

bezimienny lęk, unik, bałwochwalstwo czy zabobon.

Lecz bojaźń Boża to podziw, ufność, respekt,

zrozumienie, troska, posłuszeństwo.

To uświęcenie, miłość, oddawanie czci,

wdzięczność i poddanie się bez skargi.

Ⅱ

Bez prawdziwej wiedzy o Bogu

człowiek nie może podziwiać, ufać,

troszczyć się i być posłusznym,

lecz wypełnia go lęk, niepokój,

wątpliwość, brak zrozumienia, robi uniki, chce uciekać.

Bez prawdziwej wiedzy o Bogu

nie ma uświęcenia i wdzięczności,

a ludzkość nie czci Boga prawdziwie,

nie poddaje się prawdziwie,

jest to ślepe bałwochwalstwo,

nic więcej niż martwy zabobon.

Ⅲ

Bez prawdziwej wiedzy o Bogu

nie można bać się Boga i unikać zła.

Wtedy czyny ludzi wypełnia buntowniczość i przekora,

obelżywe oskarżenia, błędne osądy o Bogu

i złe postępowanie wbrew prawdzie

oraz wbrew Jego słowom.

Lecz kiedy Bogu ufa, człowiek wie już, jak na Bogu polegać.

Tylko prawdziwe zaufanie i poleganie na Bogu może zapewnić ludzkości prawdziwe zrozumienie i pojmowanie.

Wraz z prawdziwym pojmowaniem Boga przychodzi prawdziwa dbałość o relacje z Nim.

Ⅳ

Kiedy człowiekowi zależy na Bogu, może stać się posłuszny.

A z posłuszeństwa płynie prawdziwe uświęcenie w Bogu,

z takiego uświęcenia płynie

wdzięczność, co jest bezwarunkowa.

Tylko prawdziwe zaufanie i poleganie, prawdziwe zrozumienie i dbanie,

prawdziwe posłuszeństwo, prawdziwa konsekracja i zadośćuczynienie.

Tak zaś człowiek pozna istotę i usposobienie Boga.

Kiedy pozna on Stwórcę, odda cześć i podda się prawdziwie.

Tylko wtedy człowiek naprawdę zejdzie ze swojej drogi złej.

Ⅴ

Te rzeczy składają się na cały proces

„bojaźni Bożej i unikania zła”

i stanowią treść tego wszystkiego, co znaczy

„bojaźń Boża i unikanie zła”.

To jest również droga, na którą trzeba wejść

aby bać się Boga i unikać zła.

Adaptacja na podstawie: Przedmowa, w: Słowo, t. 2, O poznaniu Boga