Ⅰ

Wielu idzie za Bogiem

dla błogosławieństw lub ochrony.

Słysząc o Jego dziele lub zarządzaniu,

obojętnieją.

Nie widzą dla siebie korzyści

w czymś tak nudnym.

Choć słyszeli o Bożym zarządzaniu,

mało ich ono obchodzi.

Nie widzą w nim nic cennego i nie przyjmują

go w swym życiu.

Tacy ludzie tylko jeden cel mają,

by za Bogiem iść, czyli błogosławieństwa.

Nie zważają więc na nic,

co się z nimi nie wiąże.

W swej relacji z Bogiem

człowiek jest interesowny,

to relacja między tym, kto daje,

a tym, kto bierze,

między pracownikiem a płacącym szefem,

umowa, bez uczuć,

bez miłości z obydwu stron,

tylko jałmużna albo litość,

tylko cichy gniew bez zrozumienia.

Nie ma bliskości, tylko oszustwo

i przepaść nie do przebycia.

Ⅱ

Do tego aż doszło,

czy ktoś mógłby to odmienić?

Ilu ludzi potrafi zrozumieć,

jak zgubna ta relacja jest?

Gdy ludzie pławią się w radości błogosławieństw,

nikt nie wie, jak bezecna i haniebna

taka relacja jest.

W swej relacji z Bogiem

człowiek jest interesowny,

to relacja między tym, kto daje,

a tym, kto bierze,

między pracownikiem a płacącym szefem,

umowa, bez uczuć,

bez miłości z obydwu stron,

tylko jałmużna albo litość,

tylko cichy gniew bez zrozumienia.

Nie ma bliskości, tylko oszustwo

i przepaść nie do przebycia.

W swej relacji z Bogiem

człowiek jest interesowny,

to relacja między tym, kto daje,

a tym, kto bierze,

między pracownikiem a płacącym szefem,

umowa, bez uczuć,

bez miłości z obydwu stron,

tylko jałmużna albo litość,

tylko cichy gniew bez zrozumienia.

Nie ma bliskości, tylko oszustwo

i przepaść nie do przebycia.

Adaptacja na podstawie: Dodatek 3: Człowiek może dostąpić zbawienia jedynie pod Bożym zarządzaniem, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło