1

Wierzyłem w Pana przez tyle lat, lecz umiałem jedynie cieszyć się Jego łaską. Nigdy tak naprawdę nie kochałem Boga. Pracowałem tylko i cierpiałem, chcąc wymienić to na błogosławieństwa królestwa niebieskiego. Teraz, jedynie dzięki doświadczeniu sądu przed tronem Chrystusa, uświadomiłem sobie prawdę: wyrażając prawdę, Bóg zbawia człowieka, aby obmyć go z zepsucia po to, by zrozumiał prawdę, praktykował prawdę i by mógł żyć przed obliczem Boga. Lecz ja byłem zbyt dogłębnie skażony przez szatana i straciłem sumienie oraz rozum. Pragnąłem jedynie łaski Bożej, ale wcale nie praktykowałem Jego słów. Chciałem jedynie wymienić swoje cierpienie i pracę na błogosławieństwo królestwa niebieskiego i życie wieczne, ale nigdy nie przywiązywałem żadnej wagi do woli Bożej i nigdy nie urzeczywistniałem realności Bożych słów. Wierząc w Boga, lecz targując się z Nim, tak naprawdę starałem się Go oszukiwać i się Mu przeciwstawiać.

2

Jedynie sąd i objawienie Bożych słów pozwoliły mi wyraźnie dostrzec prawdę o moim własnym zepsuciu. Jestem arogancki, zarozumiały, nieuczciwy, kłamliwy, samolubny i godny pogardy – nie przypominam człowieka. Będąc tak zdeprawowanym, gdybym nie został poddany Bożemu sądowi, to jakże miałbym poznać Boga czy być Mu posłusznym? Jakże mógłbym być godny, by żyć przed obliczem Boga, gdybym Go nie znał i nie czcił? Dzięki sądowi, próbom i oczyszczeniu doświadczyłem tego, że miłość Boga jest tak prawdziwa. Chociaż odczułem ogromny ból, moje skażone usposobienie w końcu zyskuje oczyszczenie. W wyniku tego, że poznałem Bożą sprawiedliwość i świętość, rodzi się we mnie bogobojne serce. Jedynie dzięki praktykowaniu prawdy, miłości do Boga i posłuszeństwu względem Niego, urzeczywistniam teraz pewne podobieństwo do człowieka. Sąd Boży pozwolił mi zdobyć prawdę, a znając Boga, mogę znowu żyć. Osiągnąłem wielkie Boże zbawienie i proszę jedynie o to, by dążyć do kochania Boga przez całe swoje życie.