Praca nad ulepszaniem charakteru wymaga od was poprawy zdolności pojmowania, abyście byli w stanie zrozumieć słowa Boga i wiedzieć, jak żyć według nich. Jest to najbardziej podstawowy ze wszystkich wymogów. Czyż twoja wiara nie jest niejasna, jeśli idziesz za Mną, nie rozumiejąc tego, co mówię? Niezależnie od tego, jak wiele słów wypowiadam, jeśli są one poza waszym zasięgiem, jeśli nie do końca rozumiecie, co mówię, oznacza to, że macie słabe charaktery. Pozbawieni zdolności pojmowania, zupełnie nie rozumiecie tego, co mówię, co bardzo utrudnia osiągnięcie pożądanego skutku. Wiele spraw nie może zostać wam przekazanych wprost, a zamierzony cel nie może zostać osiągnięty, co stwarza potrzebę wykonania dodatkowej pracy. Niezbędne jest rozpoczęcie dzieła „ulepszania waszego charakteru”, ponieważ wasza zdolność pojmowania, zdolność rozumienia rzeczy oraz normy postępowania są zbyt ubogie. To jest nieunikniony kierunek, dla którego nie ma alternatywy. Tylko w ten sposób efekt może zostać osiągnięty. W przeciwnym razie, wszystkie Moje słowa trafią w próżnię, a wy wszyscy – czyż nie zostaniecie zapamiętani jako grzesznicy? Czyż nie staniecie się szumowinami? Czy nie wiecie, jakie dzieło jest w was wykonywane i czego się od was wymaga? Musicie poznać swój własny charakter, który w najmniejszym stopniu nie spełnia Moich oczekiwań. Czy to nie opóźnia Mojego dzieła? Przy waszym obecnym charakterze i stanie, w jakim się obecnie znajduje, nie ma nikogo, kto byłby zdolny składać świadectwo o Mnie i nie widzę nikogo, kto nadawałby się do wzięcia na siebie ciężaru odpowiedzialności za Moje przyszłe dzieło. Czy nie odczuwacie z tego powodu wielkiego wstydu? Jeśli to się nie zmieni, jak będziecie mogli spełnić Moje intencje? Powinieneś żyć pełnią życia, które ma ci przynosić zadowolenie. Nie pozwól, aby czas przeciekał ci przez palce. Z tego nie ma żadnych korzyści. Powinieneś dowiedzieć się, w co powinieneś być wyposażony. Nie myśl, że potrafisz wszystko. Przed tobą jeszcze długa droga! O czym tu mówić, jeśli nawet nie masz podstawowej wiedzy o człowieczeństwie? Nie byłoby to daremne? A jeśli chodzi o człowieczeństwo i charakter, jakich wymagam, nie ma wśród was nawet jednego, który w pełni się kwalifikuje. Niezwykle trudno znaleźć kogoś, kim mógłbym się posłużyć. Wierzycie w to, że jesteście zdolni do wykonania dla Mnie większej pracy i że mogę wam powierzyć jeszcze więcej zadań. W rzeczywistości jednak nawet nie wiecie, jak wkroczyć w wiele lekcji, które macie przed oczami. Jak zatem w ogóle moglibyście wejść w głębsze prawdy? Wasze wkroczenie powinno być systematyczne i stopniowe. Nie może być chaotyczne – nie przynosi to rezultatów. Zacznijcie od najłatwiejszego wejścia – czytajcie te słowa wers po wersie, aż je zrozumiecie i będą dla was jasne. Podczas czytania Bożych słów nie przebiegajcie pisma wzrokiem, jakbyście podziwiali kwiaty z grzbietu galopującego wierzchowca i nie udawajcie, że czytacie. Na co dzień możesz również czytać różne źródła (np. książki do gramatyki, czy retoryki), aby poszerzyć swoją wiedzę. Nie czytaj książek takich jak romanse, biografie wielkich ludzi, czy też z dziedziny nauk społecznych – to przynosi więcej szkody niż pożytku. Powinieneś opanować wszystko, w co powinieneś wkroczyć i co powinieneś zrozumieć. Celem ulepszania charakteru nie jest nic innego, jak pomoc ludziom w zrozumieniu ich własnej istoty, tożsamości, statusu i wartości. Powinieneś zrozumieć, dlaczego ludzie muszą dążyć do prawdy w wierze w Boga i czy jest dopuszczalne, aby ludzie nie ulepszali swojego charakteru. Koniecznie należy teraz się edukować – nie można tego zaprzepaścić! Musicie zrozumieć, dlaczego i w jaki sposób człowiek musi ulepszyć swój charakter i w jakie sprawy należy wkroczyć. Musicie pojąć znaczenie urzeczywistniania zwykłego człowieczeństwa; dlaczego konieczna jest ta praca i jaką rolę powinien odgrywać w niej człowiek. Przykładowo, w toku uczenia się powinniście zrozumieć, które aspekty należy przestudiować i jak w nie wejść. Wszyscy powinniście wiedzieć, jaki jest cel uczenia się. Czyż nie jest nim zrozumienie słowa Bożego i wkroczenie w prawdę? Jaka jest ogólna sytuacja w dzisiejszych kościołach? Jeśli zażądacie od kogoś, aby się uczył, to zapomni on o cieszeniu się Bożym słowem. Całymi dniami będzie się tylko uczył. Jeśli będziecie od niego wymagali, by urzeczywistniał zwykłe człowieczeństwo, to ograniczy się tylko do porządkowania domu, gotowania i zakupów urządzeń kuchennych. Tylko takie rzeczy będą go interesowały, nie będzie miał nawet świadomości, jak prowadzić normalne życie kościelne. Zbaczacie z właściwej drogi w swojej praktyce, jeśli znajdujecie się w takiej sytuacji. Zatem dlaczego jesteś namawiany do wejścia w życie duchowe? Samo nauczenie się tych rzeczy pozostawi cię niezdolnym do osiągnięcia tego, czego się od ciebie wymaga. Najważniejszą sprawą pozostaje nadal wejście w życie. Powodem wykonywania tej pracy jest rozwiązywanie problemów, które człowiek napotyka w swoich doświadczeniach. Poprawa swojego charakteru ułatwia poznanie natury i istoty człowieka, którego podstawowym celem jest rozwój życia duchowego ludzi i zmiana ich usposobienia. Możesz wiedzieć, jak się ubierać i dobrze wyglądać; możesz szczycić się przenikliwością i sprytem, ale gdy w końcu nadchodzi dzień, aby zabrać się do pracy, to nie potrafisz tego zrobić. Zatem powinieneś wiedzieć, co również należy zrobić, ulepszając swój charakter. Celem jest twoja zmiana. Poprawa charakteru to sprawa drugorzędna. Ale nie zmienisz się, jeśli nie ulepszysz swojego charakteru. Jeszcze gorzej będzie, gdy nie zmienisz swojego usposobienia. Nie można niczego pominąć. Zwykłe człowieczeństwo nie oznacza dawania donośnego świadectwa. To, co jest od ciebie wymagane, nie jest takie proste.

Gdy charakter człowieka poprawi się tak, że osiągnie on rozsądek i styl życia właściwy normalnemu człowieczeństwu i jednocześnie osiągnie wejście w życie, tylko wówczas będzie można mówić o zmianie i świadkach. Gdy nadejdzie dzień złożenia świadectwa, przyjdzie również potrzeba porozmawiania o zmianach w twoim ludzkim życiu i o znajomości Boga w sobie. Tylko połączenie tych dwóch aspektów jest prawdziwym świadectwem i przyniesie ci prawdziwą korzyść. Nie wystarczy, żeby zmiany człowieczeństwa zaszły tylko na zewnątrz, a nie było w tobie wewnętrznego zrozumienia. Nie wystarczy też posiąść zrozumienia i prawdy w swoim wnętrzu, jeśli nie będzie się to przejawiało w urzeczywistnianiu normalnego człowieczeństwa. Dzieło wykonywane nad tobą dzisiaj nie jest po to, aby zobaczyli je inni, ale żebyś ty się zmienił. Należy po prostu skoncentrować się na zmianie samego siebie. Możesz codziennie pisać i słuchać, ale niczego to nie przyniesie; musisz osiągnąć wejście w każdym z obszarów swojego życia. Powinieneś prowadzić codzienne życie jak święty. Wiele sióstr ubiera się jak młode damy, a bracia jak zamożni panowie, zupełnie tracąc przyzwoitość przynależną świętości. Jedną rzeczą jest poprawa charakteru człowieka, która może zostać osiągnięta przypadkowo. Czymś zupełnie innym jest jedzenie i picie słowa Bożego, a to jest kluczowy aspekt. Czyż cała nauka nie poszłaby na marne, jeśli twój charakter zostałby ulepszony, ale nie byłby wykorzystywany, ponieważ nie jesz ani nie pijesz słowa Bożego? Obydwa aspekty muszą być ze sobą połączone. Dlaczego w rozważaniach o tym, co jest od ciebie wymagane, poruszana jest wiedza o Bogu? Czy nie ze względu na wyniki przyszłej pracy? Gdy już zostaniesz podbity, musisz umieć składać świadectwo z własnych doświadczeń. Nie wystarczy, żeby twój wygląd zewnętrzny odpowiadał zwykłemu człowieczeństwu, jeśli nie będziesz potrafił przełożyć swoich doświadczeń na słowa. Gdy będziesz żyć normalnym życiem duchowym, powinieneś osiągnąć zwykłe człowieczeństwo, a wiele aspektów zwykłego człowieczeństwa uda się nauczyć przez przypadek. Czy sądzisz, że zamiatanie podłóg wymaga specjalnego przeszkolenia? Jeśli potrzebujecie godziny na naukę trzymania pałeczek do ryżu, to tym gorzej! Co zawiera się w zwykłym człowieczeństwie? Zrozumienie, rozsądek, sumienie i charakter. Jeśli uda ci się osiągnąć normalność w każdym z tych aspektów, to twoje człowieczeństwo osiągnie właściwy standard. Musisz być podobny do zwykłych istot ludzkich i zachowywać się jak osoba wierząca w Boga. Nie musisz zdobywać szczytów ani angażować się w dyplomację. Musisz być po prostu zwykłą istotą ludzką, ze zwykłym, ludzkim rozsądkiem, która potrafi rozpoznawać rzeczy i przynajmniej wyglądać jak normalny człowiek. To wystarczy. Wszystko, czego się dzisiaj od ciebie żąda, jest w zasięgu twoich możliwości i nie jest to w żaden sposób coś, co cię przerasta. Nie będą do ciebie kierowane bezużyteczne słowa ani nie będzie w tobie dokonywane bezużyteczne dzieło. Wszelka brzydota wyrażająca się lub objawiająca się w twoim życiu musi zostać odrzucona. Zostaliście zepsuci przez szatana i przepełnia was szatański jad. Jesteś proszony jedynie o porzucenie tego zepsutego, szatańskiego usposobienia; nie o to, aby stać się ważną figurą albo sławną, czy też wielką osobowością. To nie ma sensu. Wykonywane w was dzieło jest zgodne z tym, co jest waszą wrodzoną naturą. Moje żądania wobec ludzi mają swoje granice. Gdybyście praktykowali w sposób, w jaki to czynią intelektualiści, przybierając ich ton wypowiedzi, to by nie wystarczyło; nie bylibyście w stanie tego zrobić. Zważywszy na wasz charakter, powinniście przynajmniej być w stanie wypowiadać się z mądrością i taktem oraz objaśniać pewne sprawy w sposób jasny i zrozumiały. Tylko tyle trzeba, aby spełnić wymagania. Jeśli przynajmniej osiągniecie zrozumienie i rozsądek, to wystarczy. Dzisiaj podstawową rzeczą jest porzucenie zepsutego, szatańskiego usposobienia. Musisz odrzucić brzydotę, która się w tobie przejawia. Jeśli jej nie odrzucisz, to jak będziesz mógł zbliżyć się do najwyższego poziomu rozsądku i zrozumienia? Wiele osób, widząc, że czasy się zmieniły, zaczyna zachowywać się bez pokory i cierpliwości. Mogą również nie mieć miłości i przyzwoitości przynależnej świętym. Tacy ludzie są niedorzeczni! Czy jest w nich chociaż cząstka zwykłego człowieczeństwa? Czy mogą złożyć jakieś świadectwo? Nie mają za grosz zrozumienia i rozsądku. Oczywiście, niektóre aspekty ludzkiej praktyki, które są wypaczone, muszą zostać naprawione. Na przykład takie aspekty jak skostniałe życie duchowe w przeszłości lub tępa, idiotyczna powierzchowność i odrętwienie – to wszystko musi się zmienić. Zmiana wyklucza pozwalanie sobie na rozpustę lub pobłażanie ciału i mówienie tego, co się chce. Nie wolno ci niedbale rozmawiać. Mówić i zachowywać się jak normalna ludzka istota to wyrażać się spójnie; mówić „tak”, kiedy myślisz „tak” oraz „nie”, kiedy myślisz „nie”. Trzeba zachowywać zgodność z faktami i stosownie się wyrażać. Nie oszukiwać, nie kłamać. Trzeba znać granice, do których może dotrzeć zwykła osoba, zmieniając swoje usposobienie. W innym przypadku, nie uda ci się wkroczyć w rzeczywistość.