1

Zrobiłem wiele rzeczy, których wolę sobie nie przypominać.

Zmarnowałem tyle czasu.

W moim sercu tak mocno wzbierają wyrzuty sumienia i poczucie wdzięczności.

Zawsze żądałem nagród, gdy cierpiałem ponosząc koszty na rzecz Boga.

Kiedy moje pragnienie otrzymania błogosławieństw nie zostało spełnione, myślałem o odejściu od Boga,

lecz Jego miłość wciąż była żywa w moim umyśle i nie dało się o niej zapomnieć.

Boże słowa uderzyły mnie w samo serce,

odciągając mnie krok po kroku od zniechęcenia i powrotu na złą drogę.

Kiedy zagrażały mi przeciwności losu, bałem się, byłem lękliwy i zastraszony.

Byłem słaby oraz zniechęcony i ponownie pomyślałem o odejściu od Boga.

Jego słowa rozdarły moje serce jak ostry miecz obosieczny,

i nie miałem gdzie ukryć wstydu.

2

Kiedyś uwijałem się w dążeniu do sławy, bogactwa i statusu,

nie umiejąc oprzeć się kuszeniu szatana.

Kilkukrotnie się martwiłem, wahałem i traciłem cel w życiu.

Boleśnie zmagałem się z grzechem, nie wiedząc, jak zawrócić.

O Boże! Oto kim jestem! Oto kim jestem!

Tak zepsuty, że naprawdę nie zasługuję na Twoje zbawienie.

O Boże! To Twoje słowo zawsze mnie prowadzi i mną kieruje,

bo inaczej uległbym pokusie i zrobienie najmniejszego kroku wymagałoby wielkiego wysiłku.

O Boże! Już nigdy więcej nie popadnę w zniechęcenie ani się nie cofnę.

Nie opuszczaj mnie, nie mogę bez Ciebie żyć.

O Boże! Modlę się, abyś mnie skarcił, osądził i oczyścił,

by moje zepsucie zostało obmyte i bym mógł żyć jak człowiek.