Podczas dni ostatecznych, Bóg wcielił się w Chinach, by działać; wyraził miliony słów, podbijając i zbawiając grupę ludzi swym słowem, i wprowadzając do nowej ery sądu, począwszy od domu Boga. Dzisiaj rozpowszechnianie Bożego dzieła podczas dni ostatecznych osiągnęło swój punkt kulminacyjny w Chinach kontynentalnych. Większość ludzi w Kościele katolickim, a także tych reprezentujących wszystkie wyznania chrześcijańskie i odłamy wyznaniowe, którzy podążają za prawdą, powróciła przed Boży tron. Wcielony Bóg wypełnił dzieło „tajemnego przyjścia Syna Człowieczego” przepowiadanego w Biblii, i wnet ukaże się publicznie każdemu narodowi i w każdym miejscu na świecie. Wszyscy ludzie w każdym narodzie i miejscu, którzy łaknęli Bożego ukazania się, będą oglądać Boże publiczne ukazanie się. Żadna siła nie może powstrzymać ani zniszczyć Bożego królestwa, a każdy, kto sprzeciwia się Bogu, będzie ukarany Bożym gniewem, zgodnie z brzmieniem Bożych słów: „Moje królestwo nabiera kształtu nad całym wszechświatem, a Mój tron rządzi w sercach setek milionów ludzi. Z pomocą aniołów Moje wielkie osiągnięcie wkrótce zacznie przynosić owoce. Wszyscy Moi synowie i Mój lud z zapartym tchem czekają na Mój powrót, tęskniąc za tym, abym połączył się z nimi, byśmy nigdy więcej nie zostali rozdzieleni. Jak niezliczona ludność Mojego królestwa mogłaby nie biec ku sobie, świętując radośnie Moje zjednoczenie z nimi? Czy za to spotkanie nie trzeba zapłacić żadnej ceny? W oczach wszystkich ludzi jestem godzien czci, w ich słowach jestem rozgłaszany. Gdy wrócę, jeszcze dobitniej pokonam wszystkie siły wroga. Nadszedł czas! Rozpocznę Moje dzieło, będę panował jako Król wśród ludzi! Moment Mojego powrotu jest teraz! Za chwilę wyruszę! Na to wszyscy liczą i tego właśnie pragną. Pozwolę całej ludzkości zobaczyć nadejście Mojego dnia i pozwolę z radością powitać jego nadejście!” (Słowa Boże dla całego wszechświata, rozdz. 27, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło). „Wszyscy ci, których kocham, na pewno będą żyli wiecznie, a wszyscy ci, którzy stoją przeciwko Mnie, otrzymają z Mojej ręki wieczne karcenie. Ponieważ jestem Bogiem zazdrosnym, nie będę pobłażliwy dla ludzi za wszystko, co uczynili. Będę czuwać nad całą ziemią, a objawiając się na Wschodzie świata ze sprawiedliwością, majestatem, gniewem i karceniem, objawię się niezliczonym zastępom ludzi!” (Słowa Boże dla całego wszechświata, rozdz. 26, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło).

Boże zdumiewające dzieło ujawniło wszystkich antychrystów, fałszywych proroków i zwodzicieli. Zdemaskowało fałszywych wierzących, którzy szukają tylko Bożej łaski, strawy pod dostatkiem i zaspokojenia swoich potrzeb. Boże słowo jest jak ostry miecz obosieczny, który przebija serce i ducha człowieka, sprawiając, że ci, którzy nienawidzą, zostają zganieni, a ci, którzy nie znoszą czystych słów i którzy nie kochają prawdy, ukazują swe prawdziwe oblicze.

W słowach, które Bóg wyraża podczas swojego tajemnego przybycia, by działać, dostrzegamy prawdę o ludzkim sprzeciwianiu się Bogu i o buncie przeciwko Bogu, które ujawniają się przeważnie w trzech aspektach:

1. Powód, dla którego ludzkość często grzeszy, sprzeciwia się Bogu i buntuje przeciwko Niemu, jest wyłącznie taki, że – w wyniku zepsucia ludzi przez szatana – ich natura została opanowana przez różne rodzaje jadu szatana i stała się naturą sprzeciwiającą się Bogu i buntującą się przeciwko Niemu. Stąd ludzie grzeszą każdego dnia i często wyznają swe grzechy, lecz wciąż nie są w stanie wyzwolić się z więzów i kajdan swojej szatańskiej natury. Natura człowieka, która buntuje się przeciwko Bogu, jest przyczyną jego grzechu.

2. Ludzkość została do głębi zepsuta przez szatana. Ludzkie serca zostały napełnione jedynie filozofiami szatana, zasadami życia szatana i sposobami myślenia szatana, czyniąc je niezdolnymi do zrozumienia lub poznania, że Boże słowo jest prawdą. Bez oświecenia i iluminacji Ducha Świętego, ludzkość nie jest w stanie przyjąć prawdy. Nawet jeśli zepsuta ludzkość wierzy w Boga, ludzie jedynie uznają, że Bóg istnieje; nie uznają zaś, że Bóg jest prawdą. Jako taka, zepsuta ludzkość często osądza Boga, atakuje Boga, sprzeciwia się Bogu i buntuje się przeciw Bogu.

3. Ludzkość została zbyt głęboko zepsuta przez szatana. Nawet ci, którzy przez wiele lat wierzyli w Boga, nigdy nie poznają Boga bez Jego sądu i karcenia albo dzieła zbawienia wcielonego ciała. W swojej wierze w Boga mogą tylko korzystać z Bożej łaski i uznawać, że Bóg naprawdę istnieje. Nie mogą naprawdę znać Boga. Mogą tylko być napełnieni religijnymi doktrynami i pojęciami, stając się jeszcze bardziej aroganccy i zadufani w sobie, a nawet ośmielać się osądzać Boga, oskarżać Boga i bluźnić Bożemu dziełu. Nie ma w tym nic nowego, ale zdarza się tak często w religijnym świecie, co wymaga od ludzi głębokiego zastanowienia się, i całkowicie wypełniło słowa Jezusa: „Nie każdy, kto mi mówi: Panie, Panie, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto wypełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. Wielu powie mi tego dnia: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w twoim imieniu i w twoim imieniu nie wypędzaliśmy demonów, i w twoim imieniu nie czyniliśmy wielu cudów? A wtedy im oświadczę: Nigdy was nie znałem. Odstąpcie ode mnie wy, którzy czynicie nieprawość” (Mt 7:21-23). Wszyscy wyraźnie widzieliśmy, że w religijnym świecie jest zbyt wielu ludzi, którzy pracują w imię Pana, lecz sprzeciwiają się Bożemu dziełu dni ostatecznych i potępiają je. Wszyscy ci, którzy wierzą w Boga, ale uznają jedynie, że Bóg istnieje, a nie wiedzą, że Bóg jest prawdą, są podatni na sprzeciwianie się Bogu, atakowanie Boga i bluźnienie przeciwko Bogu. Mając pewne rozeznanie w Biblii i doktrynach religijnych, wierzą, że posiedli prawdę i znają Boga. Ośmielają się nawet bluźnić przeciwko dziełu Ducha Świętego i żywią wątpliwości co do wcielonego Chrystusa. Jedyne, co ich czeka, to sprawiedliwe, majestatyczne i gniewne osądzenie i skarcenie przez Boga. W dniu Bożego publicznego przybycia wszystko zostanie ujawnione!

Często słyszeliśmy od ludzi głoszących ewangelię w różnych miejscach, że wielu tych, którzy kiedyś sprzeciwiali się dziełu Boga Wszechmogącego albo przeszkadzali i utrudniali ludziom przyjmowanie Boga Wszechmogącego, zostało w różnym stopniu ukaranych i przeklętych. Można powiedzieć, że w pewnej mierze odgrywało to pozytywną i motywującą rolę w naszym dziele ewangelii. Słysząc takie informacje, nie pozostało nam nic innego, jak tylko wychwalać Bożą sprawiedliwość; a nawet więcej, dziękowaliśmy Bogu za wysłuchanie naszych modlitw. Ponadto cześć i podziw dla Boga spontanicznie pojawiły się w naszych sercach. Bóg nie opuści owiec należących do Niego ani tym bardziej nie da umknąć nikomu, kto popełnia zło i Mu się sprzeciwia. Bóg jest wszechobecny i wszechmocny, a Boże dzieło nie może być wstrzymane przez żadną wrogą moc. Bóg pokazał nam tak wiele przypadków ukarania zła. Wierzymy, że jest to także milczące ostrzeżenie dla każdego z nas. Stąd sporządziliśmy listę przypadków karania, która obejmuje ludzi z Kościoła katolickiego i tych reprezentujących różne wyznania chrześcijańskie i odłamy wyznaniowe. Dotyczy ona tylko okresu od 1993 do 2002 roku, zaś jej zasięg obejmuje 24 prowincje i miasta. Zebraliśmy ponad 10 000 przypadków ludzi ukaranych za sprzeciwianie się Bogu Wszechmogącemu, wśród których wybraliśmy ponad 870 typowych. Same te przypadki wystarczą, aby każdy wyciągnął z nich wnioski (por. Typowe przypadki kar za sprzeciwianie się Bogu Wszechmogącemu).

Na podstawie tych szokujących przypadków ludzi ukaranych za sprzeciwianie się Bogu zidentyfikowaliśmy cztery główne typy ludzi, którzy byli relatywnie zaciekli w swoim sprzeciwie wobec Boga:

Pierwszy typ: ludzie zwiedzeni przez innych lub zniewoleni przez niegodziwe sługi w wyniku braku znajomości dzieła Ducha Świętego i braku rozeznania. Popełniali więc zło za ich przykładem i powtarzali jak papugi ich słowa, wypowiadając wiele z nich w sprzeciwie wobec Boga i popełniając złe czyny, by powstrzymać ludzi przed przyjęciem Bożego dzieła. Bóg wymierzył takim ludziom jedynie łagodną karę i nie zakończył ich życia. Na niektórych z nich spadły dziwne choroby, niektórzy mieli wypadki lub członkowie ich rodzin ucierpieli w katastrofie. Bóg dał temu rodzajowi ludzi szansę, by wyrazili skruchę. Byli oczywiście również ludzie szczególnie zatwardziali, którzy wciąż nie przebudzili się po karze; nadal czynili zło i dlatego zostali odcięci.

Drugi typ: w większości ludzie ci byli przywódcami różnych wyznań i odłamów wyznaniowych. Stanęli w obliczu wyboru pomiędzy swoim stanowiskiem a Bogiem. Ze względu na swoje stanowisko zrezygnowali z prawdziwej drogi, świadomie sprzeciwiali się Bożemu dziełu i kontrolowali podległych im ludzi. Aby bez przerwy czerpać korzyści związane ze swoim stanowiskiem, zwiedli i usidlili ludzi. Wydawało się im, że jeśli utracą swych ludzi, utracą swoje stanowisko, bez którego nie mogli żyć. Robili zatem wszystko, co mogli, by rywalizować z Bogiem o Jego wybranych ludzi, nazywając Boże owce swoimi owcami. Byli typowymi antychrystami. To, czemu służyli, to własne stanowisko i utrzymanie. Ich serca twardniały coraz bardziej. Korzystali z Bożej łaski, a jednak chcieli także kontrolować wybrany lud Boży, nie dając nawet należnej ludziom wolności wyboru. Ci właśnie ludzie byli tymi niegodziwymi sługami przepowiadanymi przez Pana Jezusa. Bóg również ukarał tych ludzi w różnym stopniu, stosownie do ich zachowania, i dał też im szansę na wyrażenie skruchy. Lecz niektórzy z nich posunęli się jeszcze dalej i woleli raczej umrzeć, niż wyrazić skruchę. Tak więc Bóg zakończył ich życie. Tym, którzy się powstrzymali albo przestali popełniać zło po tym, jak zostali ukarani, Bóg oszczędził życie i wciąż oczekuje na ich skruchę.

Trzeci typ: ludzie opętani wcześniej przez złe duchy albo też, w niektórych przypadkach, polegający na złych duchach, by wykazywać się nadprzyrodzonymi mocami. Ludzie ci wierzyli w dzieło swoich wewnętrznych złych duchów, lecz nie mieli najmniejszej znajomości dzieła Ducha Świętego. W rezultacie, gdy nowe Boże dzieło było im głoszone, wzbudziło w nich silny opór. Ten rodzaj ludzi był szczególnie wrogi w stosunku do dzieła Ducha Świętego, a najbardziej nie cierpieli prawdy wyrażonej przez Boga. W ramach wszystkich wyznań i odłamów wyznaniowych ich głos sprzeciwu wobec Boga był najgłośniejszy, ich działania były najbardziej złośliwe, zaś ich opór w stosunku do Boga był najbardziej agresywny i zażarty. Ci ludzie byli narzędziami złych duchów, wrogów Boga, i wspólnikami szatana, tak więc ostatecznie zostali przeklęci, skazani na potępienie i zniszczenie.

Czwarty typ: ludzie ukarani byli filarami wyszkolonymi przez Kościół Potrójnej Autonomii. Świadczyli usługi i oddali swe życie specjalnie dla Partii Komunistycznej, i byli wrogo nastawieni wobec wszystkich, którzy naprawdę wierzyli w Boga. Wspierani przez władze państwa, prześladowali tych, którzy naprawdę wyznawali Boga i świadczyli o Bogu, służąc rządowi za narzędzia. Otrzymali „miskę ryżu” od Partii Komunistycznej, przemawiali na rzecz tejże partii i oddali dla niej swe życie, stając się rzecznikami Partii Komunistycznej w religijnym świecie. Partia Komunistyczna była rzeczywiście ich panem. W większości miejsc ludzie ci dzierżyli kierownicze stanowiska w kościołach i kontrolowali wielu nieświadomych wyznawców powierzonych ich pieczy. Ci ludzie byli zwyczajnie diabłami, które sprzeciwiały się Bogu. Naprawdę nie wierzyli w chrześcijaństwo. Choć przez jakiś czas szaleli, skazani byli na przekleństwo i zniszczenie.

Wszystkie te słynne postacie z Kościoła katolickiego, różnych wyznań chrześcijańskich i odłamów wyznaniowych zostały ukarane przez Boga, a nawet przeklęte i umarły, gdyż potępiały Boże dzieło i wstrzymywały Bożą wolę przed realizacją. Czyż ludzie nie powinni się nad tym zastanowić? Gdyby Ten, któremu się sprzeciwiali, nie był Bogiem, kto mógłby ich ukarać i odebrać im życie? Jeśli naprawdę należeli do Boga, kto miałby moc odebrać ich życie z Bożej ręki? Czy nie uznajesz, że Bóg jest sprawiedliwy?

Na podstawie przypadków tych czterech rodzajów ludzi i ich działań jasno możemy dostrzec, że oni, w swej naturze, nie lubili prawdy. Utrzymywali wrogie nastawienie względem Bożego dzieła zbawienia i przemienienia człowieka przez sąd i skarcenie, skrajnie nienawidzili Bożego słowa, które ujawnia ludzką naturę i przenika duszę człowieka, a nawet wpadli we wściekłość, jak gdyby Boże przyjście przerwało ich przyjemny sen. Tak oto ich serca narzekające na Boga i ich natura buntująca się przeciw Bogu zostały całkowicie obnażone. Oni nawet potępiali Boga, bluźnili i sprzeciwiali się Bogu bez skrupułów, pełni wyniosłej arogancji. Byli o wiele gorsi od faryzeuszy, którzy prześladowali Pana Jezusa dwa tysiące lat temu. Ich złe czyny w końcu sprowadziły na nich karę i przekleństwo. Wielu z nich zdało sobie sprawę, że Boże usposobienie naprawdę nie może być obrażane, dopiero w godzinie śmierci. Lecz mogli tylko płakać i zgrzytać zębami w ciemności. Te fakty udowodniły, że ci, którzy ponownie krzyżują Chrystusa, będą zgubieni!

Bóg Wszechmogący powiedział: „Królestwo powiększa się pośród ludzkości, kształtuje się pośród ludzkości, powstaje pośród ludzkości; nie ma siły, która może zniszczyć Moje królestwo. Z Moich ludzi, którzy są w dzisiejszym królestwie, kto z was nie jest istotą ludzką pośród istot ludzkich? Kto z was znajduje się poza ludzkim stanem? Jak zareaguje ludzkość, kiedy rzeszom ogłoszony zostanie Mój nowy punkt wyjścia? Sami na własne oczy zobaczyliście stan ludzkości; zapewne nie żywicie wciąż nadziei na wieczne trwanie na tym świecie? Idę teraz pośród Moich ludzi, żyję pośród Moich ludzi. Dziś ci, którzy noszą w sobie prawdziwą miłość do Mnie, są błogosławieni. Błogosławieni, którzy się Mi poddają, na pewno pozostaną w Moim królestwie. Błogosławieni, którzy Mnie znają, na pewno posiądą władzę w Moim królestwie. Błogosławieni, którzy Mnie szukają, na pewno wyjdą spod więzów szatana i cieszyć się będą błogosławieństwem we Mnie. Błogosławieni, którzy są zdolni porzucić siebie, na pewno wejdą w Moje posiadanie i odziedziczą obfitości Mojego królestwa. Tych, którzy krążą i działają przez wzgląd na Mnie, będę upamiętniał. Tych, którzy narażają się na koszty przez wzgląd na Mnie, wezmę radośnie w objęcia. Tym, którzy złożą Mi ofiarę, dam radość. Tych, którzy znajdują upodobanie w Moich słowach, pobłogosławię. Na pewno będą oni filarami podtrzymującymi deskę kalenicową w Moim królestwie i na pewno będą mieć niezrównane obfitości w Moim domu, a nikt nie będzie mógł się z nimi równać. Czy kiedykolwiek przyjęliście błogosławieństwa, które zostały wam dane? Czy kiedykolwiek szukaliście obietnic, które zostały wam złożone? Prowadzeni przez Moje światło na pewno przełamiecie morderczy uścisk sił ciemności. Na pewno pośród ciemności nie zgubicie prowadzącego was światła. Na pewno będziecie panem całego stworzenia. Na pewno będziecie zwycięzcą w obliczu szatana. Na pewno podczas upadku królestwa wielkiego, czerwonego smoka, staniecie pośród niezliczonych rzeszy dających świadectwo Mojego zwycięstwa. Na pewno będziecie stanowczy i niezłomni w ziemi Sinim. Poprzez cierpienia, które znosicie, odziedziczycie błogosławieństwo pochodzące ode Mnie i na pewno będziecie promienieć Moją chwałą w całym wszechświecie”.