Ⅰ

W czasach Noego ludzkość zbłądziła,

w swym głębokim zepsuciu straciła błogosławieństwo Boże,

straciła opiekę Boga, Jego obietnice.

Bez Jego światła ludzie żyli w mroku,

stali się rozwiąźli z natury,

pogrążyli się w plugawym zepsuciu.

Tylko Noe unikał zła, czcił Boga,

i dlatego mógł usłyszeć głos Boga

oraz to, co polecił mu Bóg:

by zbudował arkę wedle Bożych słów.

I zgromadził on wszelkie stworzenia żywe

każdego jednego rodzaju.

Gdy wszystko było już gotowe,

Bóg pogrążył świat w zniszczeniu.

Ⅱ

Ludzie upadli już tak nisko,

że nie byli godni Bożych obietnic.

Niegodni, by patrzeć na Jego oblicze,

niezdolni, by słyszeć Jego głos.

Było tak, bo porzucili Boga i Jego dary.

Zapomnieli o wszystkich Jego naukach.

Tylko Noe unikał zła, czcił Boga,

i dlatego mógł usłyszeć głos Boga

oraz to, co polecił mu Bóg:

by zbudował arkę wedle Bożych słów.

I zgromadził on wszelkie stworzenia żywe

każdego jednego rodzaju.

Gdy wszystko było już gotowe,

Bóg pogrążył świat w zniszczeniu.

Ⅲ

Tak bardzo zbłądzili w swoim zepsuciu,

że utracili rozum i człowieczeństwo.

Zło wniknęło w nich do szpiku kości

i byli coraz bliżej śmierci.

Wciąż oddalali się od ścieżki Boga,

więc spadł na nich Jego gniew i kara.

Tylko Noe unikał zła, czcił Boga,

i dlatego mógł usłyszeć głos Boga

oraz to, co polecił mu Bóg:

by zbudował arkę wedle Bożych słów.

I zgromadził on wszelkie stworzenia żywe

każdego jednego rodzaju.

Gdy wszystko było już gotowe,

Bóg pogrążył świat w zniszczeniu.

Tylko Noe z rodziną przeżyli,

jedynie on i siedmioro członków jego rodziny.

Bo Noe unikał zła oraz czcił Jahwe.

Tak, Noe unikał zła oraz czcił Jahwe.

Adaptacja na podstawie: Dodatek 2: Bóg kieruje losem całej ludzkości, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło