Ⅰ

Czyjeż słowa są najsłodsze i karmią duszę mą?

Czyjaż miłość najpiękniejsza i chwyta serce me?

Czyjaż praca najwspanialsza, oczyszcza ludzkie zepsucie?

Kto daje mi wielkie zbawienie, prowadzi przed tron?

Kto wyraża prawdę, ratując człowieka,

pozwala mi ujrzeć światło znów?

Kim jest ten ukochany, z którym myśli me zawsze są?

Boże Wszechmogący, ukochany,

w sercu moim jesteś Ty, w sercu moim jesteś Ty.

Boże Wszechmogący, ukochany,

serce me własnością Twą, serce me własnością Twą.

Ⅱ

Tyś zarządzał ludzkością przez sześć tysięcy lat,

nigdy nie przerywając pracy swej.

Dzisiaj znów stałeś się ciałem, by pozyskać ludzi.

Ty wzdychasz głęboko wśród chmur,

patrząc, jak ludzkość zepsuta jest.

Zasiadasz w niebie, spoglądasz na ludzi

i pośród nich chodzisz, rozmawiasz, poznajesz trudności.

Przemawiasz, pracujesz, przelewasz swą krew,

doskonaląc tych, co kochają Cię.

Boże Wszechmogący, ukochany,

w sercu moim jesteś Ty, w sercu moim jesteś Ty, tylko Ty.

Boże Wszechmogący, ukochany,

serce me własnością Twą, serce me własnością Twą.

Ⅲ

Co ludzie winni otrzymać za wiarę w Boga?

Wiedzę o Nim i prawdę.

Jaka trudność jest warta najwięcej?

Ta, która zmienia usposobienie.

Któraż z dróg życia wiedzie do sukcesu?

Droga Piotra – miłości do Boga.

Jaka jest prawdziwa miłość do Boga?

Troska o Niego sercem i umysłem.

Bóg nadzieję ma, że ludzie zmienią swe usposobienie,

by pozyskać ich mógł.

Zrobię wszystko, co w mojej mocy, by Jego serce ukoić.

Boże Wszechmogący, ukochany,

w sercu moim jesteś Ty, w sercu moim jesteś Ty.

Boże Wszechmogący, ukochany,

serce me własnością Twą, serce me własnością Twą.

Boże Wszechmogący, ukochany,

w sercu moim jesteś Ty, w sercu moim jesteś Ty.

Boże Wszechmogący, ukochany,

serce me własnością Twą, serce me własnością Twą.