Ⅰ

Gdy Bóg stworzył człowieka,

obdarzył go duszą i rzekł,

że jeśli nie zawoła do Niego,

to nie nawiąże kontaktu z Duchem Świętym,

a „niebiańska transmisja”

nie zostanie odebrana na ziemi.

Gdy ludzie doń wołają,

Bóg daje im to, czego potrzebują.

Początkowo nie „mieszka” w nich,

ale pomaga im, gdy doń wołają.

Dzięki wewnętrznej sile zyskują odporność,

a szatan nie waży się przybyć, kiedy tylko chce,

kiedy tylko chce.

Ⅱ

Gdy Boga nie ma w ludzkiej duszy,

pozostaje puste miejsce.

Szatan próbuje je zająć.

Lecz gdy wzywają Boga w swych sercach,

szatan popada w popłoch i rzuca się do ucieczki.

Gdy ludzie doń wołają,

Bóg daje im to, czego potrzebują.

Początkowo nie „mieszka” w nich,

ale pomaga im, gdy doń wołają.

Dzięki wewnętrznej sile zyskują odporność,

a szatan nie waży się tu przybyć, kiedy tylko chce,

kiedy tylko chce.

Ⅲ

Jeśli człowiek utrzymuje więź z Bożym Duchem,

szatan nie śmie się wtrącać.

Gdy szatan nie przeszkadza,

ludzie mogą normalnie żyć,

a Bóg może dokonywać w nich dzieła

bez przeszkód.

W ten sposób Bóg może osiągnąć

to, czego chce poprzez ludzkość.

Gdy ludzie doń wołają,

Bóg daje im to, czego potrzebują.

Początkowo nie „mieszka” w nich,

ale pomaga im, gdy doń wołają.

Dzięki wewnętrznej sile zyskują odporność,

a szatan nie waży się tu przybyć, kiedy tylko chce,

kiedy tylko chce.

Adaptacja na podstawie: Interpretacje tajemnic „Słowa Bożego dla całego wszechświata”, rozdz. 17, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło