I

Tylko Stwórca ma czułość wobec tej ludzkości. Tylko Stwórca okazuje jej współczucie i ciepłe uczucia. Tylko Stwórca darzy ową ludzkość prawdziwym i trudnym do rozerwania ciepłym uczuciem. I podobnie tylko sam Stwórca może okazać miłosierdzie rodzajowi ludzkiemu i troszczyć się o wszystkie swe istoty stworzone.

II

Każde z ludzkich działań porusza Jego serce: jest zagniewany, zrozpaczony i zasmucony z powodu niegodziwości i zepsucia człowieka; jest zaś zadowolony, radosny, czuje zmianę w sercu i weseli się, gdy człowiek okazuje skruchę, wiarę i podporządkowanie. Każda Jego myśl, każda idea istnieje dla ludzkości i wokół niej się obraca; to, czym On jest i co ma, wyraża się wyłącznie dla dobra ludzkości; wszystkie Jego emocje wiążą się z istnieniem ludzkości.

III

Przez wzgląd na ludzkość On podróżuje i się uwija; w milczeniu rozdaje każdą cząstkę swego życia, poświęcając każdą jego minutę i sekundę… On sam nigdy nie potrafił cenić swego życia, a jednak zawsze troszczył się o stworzoną przez siebie ludzkość… Obdarowuje On też ludzkość wszystkim, co posiada… Obdarza ją miłosierdziem i wyrozumiałością – bezwarunkowo i nie licząc na zapłatę. Czyni tak tylko po to, by ludzkość mogła nadal istnieć przed Jego oczyma, zaopatrzona przez Niego w życie; a czyni tak tylko po to, by ludzkość pewnego dnia mogła Mu się poddać i rozpoznać, że to On jest Tym, który pielęgnuje ludzkie istnienie i zaopatruje całe stworzenie w życie.

Sam Bóg, Jedyny II, w: Słowo, t. 2, O poznaniu Boga