Ⅰ

Ziemię spowija mrok, demony szaleją.

Bóg się pojawił, działa, cierpiąc prześladowania.

Bóg wyraża prawdę, lecz odrzucony jest przez obecny wiek.

Nie ma gdzie złożyć głowy i znosi hańbę.

Znieważają i osądzają Go wrogie siły religii.

Nieszczęsny los Jezusa powtarza się dziś.

Nie znając Go, znów posyłają Go na krzyż.

Jeszcze bardziej okrutni niż w czasach Jezusa.

Nikt nie rozumie wielkiego dzieła Boga.

Kto troszczy się o Boże serce, które tak smutne jest?

Ludzkość buntuje się, katastrofa nadejdzie.

Słowa Boga spełnią się, szatan upadnie.

Ⅱ

Choć wierzących jest wielu, niewielu zna Boga.

Idziemy wszędzie, lecz trudno nieść świadectwo.

Świadectwo o Bogu przynosi nieszczęście.

Odpędzają nas, ścigają z nożami i kijami.

Mamy oczy pełne łez, serca złamane.

Droga krzyża jest ciężka, z krwią i łzami.

Wszędzie pełno idoli, źli słudzy krzywdzą innych.

Wierzą w Boga, a idą za fałszywymi pasterzami.

Nikt nie rozumie wielkiego dzieła Boga.

Kto troszczy się o Boże serce, które tak smutne jest?

Ludzkość buntuje się, katastrofa nadejdzie.

Słowa Boga spełnią się, szatan upadnie.

Ⅲ

Gdzie zatem są ci, którzy szukają i kochają Boga?

Bóg puka do drzwi, ale drzwi zamknięte są.

Bóg dał swą krew i łzy, by zbawić ludzi.

Działa od wielu lat, dając ludziom swą miłość.

Nikt nie rozumie wielkiego dzieła Boga.

Kto troszczy się o Boże serce, które tak smutne jest?

Ludzkość buntuje się, katastrofa nadejdzie.

Słowa Boga spełnią się, szatan upadnie.