Autorstwa Huang Lin, Chiny

Kiedyś byłam zwyczajną wierną ruchu charyzmatycznego i od kiedy zaczęłam wierzyć w Pana, nigdy nie opuściłam ani jednego spotkania. W szczególności teraz, w czasie dni ostatecznych, kiedy proroctwa w Biblii dotyczące powrotu Pana w zasadzie się spełniły. Pan miał wkrótce powrócić, więc uczestniczyłam w spotkaniach z jeszcze większym entuzjazmem, niecierpliwie wyczekując Jego powrotu, aby nie stracić szansy na spotkanie z Nim.

Pewnego dnia przyszła do mnie młodsza siostra i powiedziała do mnie radośnie: „Siostro, przyszłam przekazać ci dziś najlepszą wiadomość w historii – Pan Jezus powrócił! Co więcej, powrócił w ciele, wyraża prawdę i wykonuje swoje dzieło dni ostatecznych, aby osądzać i oczyszczać człowieka, wypełniając proroctwo w Biblii, które głosi: »Nadszedł bowiem czas, aby sąd rozpoczął się od domu Bożego« (1P 4:17). Lepiej pospiesz się i podążaj za nowym dziełem Boga!”. Kiedy usłyszałam, że Pan powrócił, byłam zarówno zszokowana, jak i pełna wątpliwości, i powiedziałam: »Oto przychodzi z obłokami i ujrzy go wszelkie oko« (Obj 1:7). Duchowny i starsi często głoszą nam, że kiedy Pan powróci, przybędzie do nas na białym obłoku. Mówisz, że Pan powrócił i że przyszedł w ciele, ale jak to możliwe?”. Moja siostra powiedziała uroczyście: „Siostro, mówisz, że Pan Jezus powróci na obłokach, ale czy jesteś tego pewna? W Biblii jest również następujące proroctwo: »Oto przychodzę jak złodziej« (Obj 16:15), oraz »O północy zaś rozległ się krzyk: Oblubieniec idzie, wyjdźcie mu na spotkanie!« (Mt 25:6). Czy odważysz się powiedzieć, że Pan nie może przyjść w sekrecie? Powrót Pana otoczony jest tajemnicą, więc musimy szukać prawdy na ten temat z otwartym umysłem! Jeśli będziemy kurczowo trzymać się własnych pojęć i wyobrażeń, jak zdołamy radośnie przyjąć powrót Pana?”. Ale bez względu na to, jak moja siostra to tłumaczyła, ciągle nie byłam przekonana i zamiast tego wierzyłam, że Pan powróci na białym obłoku i że nie może w żadnym wypadku przyjść w ciele. Później moja siostra głosiła ewangelię mojej rodzinie, a poprzez jej powtarzaną naukę zarówno mój mąż, jak i mój młodszy syn oraz jego żona (wszyscy byli niewierzący) przyjęli dzieło Boga Wszechmogącego dni ostatecznych. Mimo to nadal trzymałam się własnych wyobrażeń i nie chciałam go zaakceptować.

Potem nadal uczęszczałam na spotkania w moim starym kościele, podczas gdy mój mąż, młodszy syn i jego żona uczestniczyli w spotkaniach w Kościele Boga Wszechmogącego. Za każdym razem, gdy wracałam ze spotkania, czułam się zobojętniała, jakbym uczestnicząc w spotkaniach, wykonywała tylko mechaniczne czynności; moje serce było puste i nic nie zyskiwałam. Oni natomiast byli zawsze tak szczęśliwi, wracając ze spotkania, często dyskutowali i razem zastanawiali się, jakie złe skłonności przejawiali, gdy napotkali problemy, oraz jak mają szukać woli Bożej i jak mają poznać siebie i zastanawiać się nad sobą. Dyskutowali również o tym, jak praktykować prawdę i żyć według słowa Bożego, jak odrzucić swoje zepsute usposobienie, zostać oczyszczonym i tak dalej. Kiedy usłyszałam, jak rozmawiają o tych sprawach, zdziwiłam się i pomyślałam: „Wierzą zaledwie od kilku dni, więc skąd mogą wiedzieć, jak szukać woli Bożej, gdy napotykają problemy, jak znajdywać właściwą drogę praktykowania i jak mogą mówić w tak racjonalny sposób, wysuwając uzasadnione argumenty? Wierzyłam w Pana Jezusa przez te wszystkie lata; modliłam się, uczęszczałam na spotkania i konsekwentnie czytałam Biblię, więc jak to możliwe, że nie rozumiem Bożej woli, gdy przytrafiają mi się różne rzeczy? I dotyczy to nie tylko mnie, ale wszystkich moich braci i sióstr w moim zborze. Jesteśmy skrępowani wszelkiego rodzaju grzechami i nie możemy być wolni, a nasze duchy są uschnięte, mroczne i pozbawione nadziei i czujemy, że coraz bardziej oddalamy się od Pana; o co tutaj chodzi?”. Tematy, o których dyskutowali, były tak świeże i nowe: dotyczyły tego, jakie złe skłonności przejawiają, refleksji nad sobą i poznania siebie, bycia oczyszczonym i tak dalej. Wierzyłam w Pana przez tyle lat, ale nigdy nie słyszałem, aby duchowny czy starsi w moim kościele nauczali w ten sposób i po prostu nie mogłam pojąć, jak moja rodzina mogła zacząć rozumieć tak wiele! Byłam zagubiona.

Zanim się obejrzałam, nadszedł czas żniw i moi dwaj synowie zbierali zboże i zwozili je do domu. W ubiegłych latach zawsze pomagałam najpierw starszemu, a potem młodszemu synowi łuskać kukurydzę, ale w tym roku mój młodszy syn i jego rodzina zrobili to sami. Pomyślałam sobie: „Nie pomogłam tym razem rodzinie młodszego syna w pracy, więc jego żona musi być na mnie wściekła i pewnie powie, że faworyzuję drugiego syna”. Jednak ku mojemu zdziwieniu nie tylko nie była zła, ale także radośnie powiedziała do mnie: „Mamo, ty i tata nie stajecie się młodsi. Nie zaprzątajcie już sobie głowy pomaganiem nam w pracy. Zadbajcie raczej o swoje zdrowie!”. Byłam bardzo zaskoczona, słysząc to z jej ust. To był pierwszy raz, kiedy powiedziała coś takiego! Nigdy wcześniej nie wypowiadała się o nas z taką troską! A później to się powtórzyło. Powiedziałam moim synom i ich żonom: „Wasze dzieci idą do gimnazjum, więc mam zamiar kupić każdemu z nich rower”. Kupiłam rower dziecku mojego starszego syna, ale wtedy coś mi wypadło i musiałam wydać wszystkie pieniądze, które mi pozostały, więc nie byłam już w stanie kupić roweru dla dziecka młodszego syna. Później matka mojej synowej kupiła wnukowi rower, a ja czułam się z tym okropnie. Pomyślałam sobie: „Synowa musi być na mnie zła. Powie pewnie, że nie dotrzymuję obietnic”. Jednak ku mojemu zaskoczeniu nie tylko nie była na mnie zła, ale pocieszała mnie, mówiąc: „Mamo, nie ma powodu żałować, że nie kupiłaś mojemu dziecku roweru. Zatrzymajcie z tatą swoje pieniądze i od teraz przeznaczajcie je na siebie. O nas się nie martwcie!”. Te dwa wydarzenia bardzo mnie zaskoczyły. Odkąd moja synowa zaczęła wierzyć w Boga Wszechmogącego, przestała się ze mną sprzeczać, a zamiast tego okazywała nam troskę i uwagę – naprawdę się zmieniła. Również mój mąż wcześniej często złościł się na mnie z byle powodu i zawsze odnosił się do mnie surowo. Teraz jednak mówił do mnie z uśmiechem, a nawet kiedy czasem byłam na niego zła, znosił to cierpliwie i spokojnie tłumaczył: „Bóg, w którego wierzymy, to ten sam Bóg. Fizycznie jesteśmy mężem i żoną, ale duchowo jesteśmy bratem i siostrą. Powinniśmy się wzajemnie miłować, rozumieć i przebaczać sobie nawzajem oraz żyć według słowa Bożego. Co o tym myślisz? Zawsze miałem trudny charakter i byłem skory do gniewu, co było wynikiem mojego szatańskiego, zepsutego usposobienia. Byłem nazbyt arogancki i zarozumiały i nie było we mnie zwykłego człowieczeństwa. Teraz zaś przeczytałem wiele słów Boga Wszechmogącego i zrozumiałem, że dzieło Boga w dniach ostatecznych polega na zbawieniu człowieka poprzez wypowiadanie słów. Jeśli ludzie pragną osiągnąć zbawienie Boże, muszą przyjąć słowa Boga i praktykować je w prawdziwym życiu, postępując w każdej sprawie zgodnie z prawdą i zasadami. Muszę odrzucić cielesność, praktykować zgodnie z Bożym słowem i urzeczywistniać zwykłe człowieczeństwo”. Patrząc na mojego męża, syna i jego żonę, zastanawiałam się w moim sercu: „Oni przyjęli dzieło Boga Wszechmogącego z dni ostatecznych zaledwie dwa lata temu, więc jak to możliwe, że tak bardzo się zmienili? To mnie naprawdę przekonuje! Wierzę w Pana od tak wielu lat, czytam Biblię i modlę się każdego dnia, więc dlaczego wcale się nie zmieniłam przez cały ten czas? Kiedy nachodzą mnie pokusy, dlaczego zawsze popadam w grzech i nie mogę się znów z niego wydobyć? Tylko Bóg ma moc zmieniać ludzi. Czy to możliwe, że Bóg Wszechmogący, w którego wierzą, to Pan Jezus, który powrócił? Jeśli to prawda, a ja nadal odmawiam jej przyjęcia, czyż Pan mnie nie porzuci? Czy nie byłoby głupio z mojej strony mieć przed sobą tak wspaniałe zbawienie i go nie dostąpić?”. Rozmyślając o tym, nie byłam w stanie się uspokoić. Chciałam poszukiwać i badać, ale wstydziłam się porozmawiać o tym z rodziną.

Pewnego dnia, kiedy mój mąż wyszedł, potajemnie wzięłam książkę, którą często czytał. Gdy tylko spojrzałam na okładkę, rzuciło mi się w oczy sześć wielkich słów „Słowo ukazuje się w ciele” napisanych błyszczącymi, złotymi literami i pomyślałam: „Jakie dokładnie tajemnice zawiera ta książka? Potrafi tak bardzo zmieniać ludzi, więc muszę ją uważnie przeczytać”. Ostrożnie otworzyłam książkę i ujrzałam w niej następujące słowa: „To wcielenie jest drugim wcieleniem Boga, następującym po zakończeniu pracy Jezusa. Oczywiście to wcielenie nie następuje niezależnie, lecz jest trzecim etapem dzieła po Wieku Prawa i Wieku Łaski. Każdy nowy etap dzieła Bożego zawsze wiąże się z nowym początkiem i nowym wiekiem. Wiąże się także z odpowiednimi zmianami w usposobieniu Boga, sposobie Jego działania, umiejscowieniu Jego dzieła oraz w Jego imieniu. Nic więc dziwnego, że trudno jest człowiekowi zaakceptować dzieło Boże w nowym wieku. Bez względu jednak na opór człowieka, Bóg zawsze kontynuuje swoje dzieło i zawsze prowadzi całą ludzkość do przodu. Przyjście Jezusa do świata człowieka rozpoczęło Wiek Łaski i zakończyło Wiek Prawa. W dniach ostatecznych Bóg ponownie stał się ciałem i kiedy stał się ciałem, tym razem zakończył Wiek Łaski i rozpoczął Wiek Królestwa. Wszyscy, którzy przyjmą drugie wcielenie Boga, zostaną wprowadzeni w Wiek Królestwa i będą w stanie osobiście zaakceptować Boże przewodnictwo” (Przedmowa, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło). Po przeczytaniu tego fragmentu zastanawiałam się: drugie wcielenie Boga zakończyło dzieło Wieku Łaski, więc czy to możliwe, że Bóg nie działa już w kościołach w Wieku Łaski? Czy weszliśmy teraz w Wiek Królestwa? Jest tu napisane: „Wszyscy, którzy przyjmą drugie wcielenie Boga, zostaną wprowadzeni w Wiek Królestwa i będą w stanie osobiście zaakceptować Boże przewodnictwo”. Odkąd mój mąż, syn i jego żona przyjęli dzieło Boga Wszechmogącego, naprawdę się zmienili. Czy to możliwe, że Bóg Wszechmogący, w którego wierzą, to naprawdę Pan Jezus, który powrócił? Czy naprawdę podążają za Bogiem i przyjmują Jego osobiste wskazówki? W przeciwnym razie, jak mogliby zrozumieć tak wiele prawd i jak mogliby tak bardzo się zmienić? To musi być skutek działania Ducha Świętego, ponieważ nie jest to coś, co można osiągnąć, polegając tylko na sobie, bez pracy Ducha Świętego… Gdy tylko o tym pomyślałam, nagle zobaczyłam, że mój mąż wraca do domu. Pośpiesznie odłożyłam książkę tam, gdzie była, i pomyślałem: nie może się dowiedzieć, że czytałam jego książkę, bo inaczej mnie wyśmieje.

Następnego dnia mój mąż poszedł na spotkanie kościoła, a ja po raz kolejny wyjęłam tę książkę i zaczęłam czytać. Przeczytałam taki oto fragment: „Chociaż Jezus wykonał wiele pracy wśród ludzi, jedynie wypełnił dzieło odkupienia całej ludzkości i stał się ofiarą za grzech człowieka, ale nie wyzwolił go od jego zepsutego usposobienia. Pełne uwolnienie człowieka od wpływu szatana wymagało nie tylko tego, by Jezus wziął na siebie grzechy człowieka i stał się ofiarą za grzechy, ale także wymagało od Boga, aby dokonał większego dzieła, by całkowicie uwolnić człowieka od jego usposobienia, które zepsuł szatan. I tak, kiedy grzechy człowieka zostały mu przebaczone, Bóg powrócił w ciele, aby wprowadzić człowieka w nowy wiek, i rozpoczął dzieło karcenia i osądzania, które wynosi człowieka do wyższej sfery. Wszyscy ci, którzy podporządkują się Jego panowaniu, posiądą wyższą prawdę oraz otrzymają większe błogosławieństwa. Będą prawdziwie żyć w świetle oraz zyskają prawdę, drogę i życie” (Przedmowa, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło). Po przeczytaniu tych słów próbowałam to rozgryźć: Pan Jezus odkupił całą ludzkość przez ukrzyżowanie, ale nie wyeliminował złych skłonności człowieka, a w człowieku pozostała jego grzeszna natura – jest to absolutna prawda. Jeśli chodzi o tych z nas, którzy wierzą w Pana, często nie potrafimy przestrzegać nauk Pana, kłamiemy i oszukujemy, każdego dnia grzeszymy, a potem się spowiadamy, nieustannie tarzając się w grzechu i nie mając siły, aby uwolnić się z jego więzów. Jest to niezaprzeczalny fakt. W tym momencie pomyślałam o słowach Bożych w Biblii: „Bądźcie więc świętymi, bo ja jestem święty” (Kpł 11:45). Bóg prosi, abyśmy byli święci, a jednak często grzeszymy i nie podobamy się Panu – czy to jest święte? Bóg jest święty, a królestwa Bożego tym bardziej nie można splamić. Jak więc my, którzy tak często popełniamy grzechy, możemy wejść do królestwa niebieskiego? Myśląc o tym, doznałam poczucia straty i dalej czytałam w książce: „Pełne uwolnienie człowieka od wpływu szatana wymagało nie tylko tego, by Jezus wziął na siebie grzechy człowieka i stał się ofiarą za grzechy, ale także wymagało od Boga, aby dokonał większego dzieła, by całkowicie uwolnić człowieka od jego usposobienia, które zepsuł szatan”. Czy to możliwe, że dzieło Boga Wszechmogącego w dniach ostatecznych jest jeszcze wspanialszym dziełem dokonywanym przez Pana Jezusa, który powrócił w ciele? Czy tylko przez przyjęcie i doświadczenie sądu Boga Wszechmogącego możemy uwolnić się od grzechu, doznać oczyszczenia i zmienić się? Czy to możliwe, że zmiany, jakie dokonały się w moim mężu i mojej synowej, wynikają z ich doświadczeń dzieła Boga Wszechmogącego w postaci karcenia i sądu? Mój mąż, syn i jego żona wierzyli w Boga tylko przez krótki czas, a jednak zrozumieli pewne prawdy, mogli mówić o swoim zrozumieniu własnego zepsutego usposobienia, umieli szukać woli Bożej, gdy coś im się przytrafiało, i potrafili znaleźć ścieżkę prowadzącą do praktyki. Ja natomiast przez wiele lat wierzyłam w Pana, a jednak, gdyby ktoś zapytał mnie, czym właściwie jest wiara w Boga, lub czym dokładnie była wola Boga, to, szczerze mówiąc, nie byłabym w stanie odpowiedzieć, a co dopiero rozmawiać o jakiejkolwiek zmianie w moim usposobieniu. Porównując się do nich, poczułam się naprawdę zawstydzona! Wyglądało na to, że muszę teraz uważnie zbadać dzieło Boga Wszechmogącego dni ostatecznych.

Od tamtego czasu każdego dnia potajemnie czytałam książkę Słowo ukazuje się w ciele i im więcej czytałam, tym jaśniejsze stawało się moje serce i tym bardziej cieszyłem się lekturą. Czasami nie chciałam uczestniczyć w spotkaniach w moim kościele i zamiast tego zostawałam w domu, czytając tę książkę. Pewnego razu przeczytałam te słowa Boga Wszechmogącego: „Z pewnością doprowadzę do iluminacji i oświecę wszystkich, którzy łakną oraz pragną sprawiedliwości i którzy szczerze szukają prawdy. Objawię wam wszystkim tajemnice świata duchowego i pokażę wam drogę naprzód, sprawię, że jak najszybciej odrzucicie wasze stare, zepsute usposobienie, abyście osiągnęli dojrzałość życiową i stali się dla Mnie użyteczni, i aby dzieło ewangelii mogło wkrótce dalej postępować bez przeszkód. Tylko wtedy Moja wola się wypełni, tylko wtedy liczący sześć tysięcy lat Boży plan zarządzania zostanie zrealizowany tak szybko, jak to możliwe. Bóg zdobędzie królestwo, zstąpi na ziemię i razem wejdziemy do chwały!” (Wypowiedzi Chrystusa na początku, rozdz. 8, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło). Przeczytawszy powyższy fragment, nie mogłam przestać myśleć o słowach Pana Jezusa: „Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, ponieważ oni będą nasyceni” (Mt 5:6). Im więcej czytałam, tym bardziej czułam, że słowa Boga Wszechmogącego i słowa Pana Jezusa wypływają z tego samego źródła. Jedne i drugie mają autorytet i moc, więc wydawało mi się bardzo prawdopodobne, że Bóg Wszechmogący jest rzeczywiście Panem Jezusem, który powrócił! Myśl ta wprawiła mnie w zdumienie: jeśli to prawda, muszę czym prędzej przyjąć dzieło Boga Wszechmogącego dni ostatecznych, bo jeśli nadal będę odmawiać jego przyjęcia, Boże dzieło mnie ominie! Ale jak zdołam powiedzieć to mojej rodzinie? W przeszłości wiele razy głosili mi ewangelię, ale ja zawsze odmawiałam jej przyjęcia. Jeśli teraz powiem, że jestem gotowa przyjąć dzieło Boga Wszechmogącego dni ostatecznych, co sobie o mnie pomyślą? I właśnie kiedy tak trwałam w niezdecydowaniu, Bóg otworzył mi drogę.

Pewnego dnia przyszła moja synowa i jedna z jej sióstr w kościele, aby głosić mi ewangelię. Wiedziałam wtedy, że jest to dana od Boga sposobność, więc powiedziałam im szczerze: „Tak naprawdę czytałam właśnie w tajemnicy wiele słów Boga Wszechmogącego i czuję, że słowa te pochodzą od Boga. Po prostu nie ma mowy, aby jakikolwiek człowiek mógł wypowiedzieć te słowa, które niosą z sobą taki autorytet i moc”. Kiedy moja synowa usłyszała moje słowa, zdumiała się, spojrzała na siostrę i roześmiała się z radości. Ja zaś mówiłam dalej: „Jest jednak coś, co wciąż nie całkiem rozumiem. Pan Jezus prorokował: »Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłoku z mocą i wielką chwałą« (Łk 21:27). My, ludzie wierzący, wszyscy wyczekujemy powrotu Pana Jezusa i pragniemy, by zstąpił między nas na białym obłoku. Ale wy mówicie, że Pan już powrócił i że Bóg Wszechmogący jest Panem Jezusem, który powrócił. Dlaczego więc nie widzieliśmy Pana przychodzącego na białym obłoku? Proszę wyjaśnijcie mi tę sprawę”.

Siostra odezwała się z przejęciem, mówiąc: „Bogu niech będą dzięki! Jak wiemy, w Biblii jest wiele wersetów, które przepowiadają powrót Pana. Ale jeśli przyjrzymy się uważnie, zobaczymy, że powrót Pana jest prorokowany na dwa różne sposoby: jeden polega na tym, że Pan przyjdzie jawnie na obłoku i każde oko Go ujrzy, jak w Ewangelii Łukasza 21:27, który mówi: »Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłoku z mocą i wielką chwałą«. Zgodnie z drugim proroctwem, Pan przyjdzie w sekrecie, jak złodziej i nikt nie będzie o tym wiedział, jak w Ewangelii Mateusza 24:36, która głosi: »Lecz o tym dniu i godzinie nikt nie wie, nawet aniołowie niebiescy, tylko sam mój Ojciec«. Można zauważyć, że przyjście Pana nastąpi w dwóch etapach: najpierw przyjdzie on w sekrecie, a po wykonaniu jednego etapu swojego dzieła, Jego przyjście stanie się jawne. To, o czym mówisz, to proroctwo Pana przychodzącego otwarcie, podczas gdy teraz jesteśmy na etapie, w którym wypełnia się proroctwo przyjścia Pana w tajemnicy, i w którym Bóg staje się ciałem, aby wykonywać swoje dzieło i zbawiać ludzkość. Kiedy Bóg zakończy pracę w ciele, wtedy przyjdzie otwarcie, aby wszyscy mogli Go ujrzeć ...”

Moje serce doznało iluminacji, kiedy usłyszałam wyjaśnienia siostry i pomyślałam: jak się okazuje, w Biblii przepowiedziano, że Pan przyjdzie na dwa różne sposoby. Najpierw przyjdzie w sekrecie, a potem przyjdzie otwarcie – oto prawdziwa tajemnica! Czytam Biblię od tylu lat, więc jak to się stało, że nigdy tego nie odkryłam? Ale kiedy teraz o tym myślę, jestem pewna, że tak właśnie jest!

Synowa powiedziała do mnie: „Mamo, czas Boga Wszechmogącego w ciele, który wykonuje swoje dzieło, aby osądzać i oczyszczać człowieka słowami, jest etapem, w którym Bóg przychodzi w tajemnicy, i jest to czas, w którym Bóg obnaża ludzi i rozdziela nas według naszego rodzaju. Aby lepiej zrozumieć ten aspekt prawdy, przeczytajmy słowa Boga Wszechmogącego”. To powiedziawszy, zaczęła czytać: „Wielu ludzi może nie obchodzić to, co mówię, ale nadal chcę powiedzieć każdemu tak zwanemu świętemu, który podąża za Jezusem, że kiedy zobaczycie Jezusa zstępującego z nieba na białym obłoku na własne oczy, będzie to publiczne pojawienie się Słońca sprawiedliwości. Być może będzie to dla ciebie czas wielkiego podekscytowania, jednak powinieneś wiedzieć, że czas, kiedy będziesz świadkiem zstępowania Jezusa z nieba, jest również czasem, kiedy ty zstąpisz do piekła, aby ponieść karę. Będzie to czas końca Bożego planu zarządzania, i właśnie wtedy Bóg nagrodzi dobrych i ukarze niegodziwych. Bo sąd Boży skończy się, zanim człowiek zobaczy znaki, ponieważ istnieje tylko wyrażenie prawdy. Ci, którzy przyjmują prawdę i nie szukają znaków, a tym samym zostali oczyszczeni, powrócą przed tron Boży i dostaną się w objęcia Stwórcy. Tylko ci, którzy trwają w przekonaniu, że »Jezus, który nie jeździ na białym obłoku jest fałszywym Chrystusem« podlegają wiecznej karze, bo wierzą tylko w Jezusa, który pokazuje znaki, ale nie uznają Jezusa, który głosi surowy sąd i wskazuje prawdziwy sposób życia. I właśnie dlatego Jezus rozprawi się z nimi, gdy otwarcie powróci na białym obłoku. Są zbyt uparci, zbyt pewni siebie, zbyt aroganccy. W jaki sposób tacy degeneraci mogliby zostać nagrodzeni przez Jezusa? Powrót Jezusa jest wielkim wybawieniem dla tych, którzy są w stanie przyjąć prawdę, natomiast dla tych, którzy nie są w stanie jej przyjąć, jest znakiem potępienia” (Zanim ujrzysz duchowe ciało Jezusa, Bóg stworzy już na nowo niebo i ziemię, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło).

Siostra kontynuowała swoją naukę, mówiąc: „Ze słów Bożych możemy zrozumieć, że dopóki Bóg Wszechmogący wykonuje swoje dzieło w tajemnicy, czyni to jedynie po to, by osądzić i skarcić ludzi słowami. To znaczy, wyraża wszystkie prawdy, aby dostarczyć nam tego, co jest nam potrzebne w życiu, i wszyscy, którzy przyjmują Boże dzieło dni ostatecznych, i którzy doświadczają karcenia i sądu słów Bożych, którzy dochodzą do zrozumienia prawdy i poznania Boga i których usposobienie życiowe się zmienia, są zwycięzcami, którzy jeszcze przed wielkimi katastrofami zostali przez Boga uczynieni pełnymi. Kiedy ci zwycięzcy staną się pełnymi, wielkie dzieło Boga będzie ukończone, a dzieło, które wykonuje w tajemnicy, również dobiegnie końca. Wtedy Bóg przybędzie na obłokach i objawi się otwarcie wszystkim ludom i narodom. Niektórzy ludzie ślepo trzymają się własnych wyobrażeń, czekając tylko na przybycie Pana Jezusa na obłokach, i odmawiając przyjęcia którejkolwiek z prawd wyrażanych przez Boga podczas wykonywania Jego dzieła w sekrecie. Wszyscy ci ludzie buntują się przeciwko Bogu i przeciwstawiają się Mu, a jeśli nie zdołają zwrócić się ponownie do Boga i przyjąć Jego zbawienia w dniach ostatecznych, padną potem ofiarą wielkich katastrof i będzie wielki płacz i zgrzytanie zębów. Tak przepowiedziano w Księdze Objawienia, (rozdział 1, wers 7): »Oto przychodzi z obłokami i ujrzy go wszelkie oko, także ci, którzy go przebili. I będą lamentować przed nim wszystkie plemiona ziemi. Tak, amen«. Zastanów się: kiedy Pan przyjdzie na obłokach, wszyscy Go ujrzą, a właściwą rzeczą będzie powitać Jego przyjście z wielką radością. Dlaczego więc wszyscy bracia będą lamentować? To dlatego, że kiedy Bóg przybędzie jawnie, ujrzą oni, że Bóg Wszechmogący, któremu się przeciwstawiali, jest rzeczywiście Panem Jezusem, który powrócił. Jak więc mogliby wtedy nie bić się w piersi, nie lamentować i nie zgrzytać zębami?”

Słuchając nauki siostry, kiwałam głową, a potem powiedziałam: „Nigdy wcześniej nie rozumiałam tego wersetu i pytałam pastora w moim zborze, ale nie wyjaśnił tego jasno. Okazuje się, że werset ten odnosi się do tych wszystkich ludzi, którzy odmawiają przyjęcia zbawienia Boga Wszechmogącego w dniach ostatecznych i którzy Mu się sprzeciwiają”. W tym momencie nie mogłam przestać myśleć o tym, ile razy moja rodzina głosiła mi ewangelię, lecz ja opierałam się i nie chciałam jej przyjąć, i poczułam się bardzo strapiona. Ze skruchą powiedziałem do siostry: „Gdybym nie przeczytała słów Boga Wszechmogącego, gdyby słowa Boga Wszechmogącego nie otworzyły drzwi mego serca i nie dały mi serca, które szuka prawdy, obawiam się, że nadal nie słuchałabym waszych wyjaśnień, tylko wciąż w swym zaślepieniu czekałabym, aż Pan Jezus przyjdzie na białym obłoku i jawnie ukaże się ludziom! Naprawdę jestem tak niemądrą ignorantką! Dopiero teraz rozumiem, że etap tajnego dzieła Boga jest dla nas wspaniałą szansą, aby przyjąć sąd i karcenie Bożych słów i odrzucić nasze złe skłonności, aby dostąpić zbawienia! Kiedy Bóg pojawi się na obłoku i otwarcie ukaże się człowiekowi, Jego dzieło zbawienia będzie już dokonane i zacznie nagradzać dobrych i karać niegodziwych. A kiedy to się stanie, nawet jeśli będę pełna żalu, będzie za późno. Bogu niech będą dzięki, że nie porzucił mnie i dał mi tę szansę, bym mogła dostąpić zbawienia. Pragnę przyjąć dzieło Boga Wszechmogącego w dniach ostatecznych!”.

Potem z własnej inicjatywy poprosiłam o przyjęcie mnie do Kościoła Boga Wszechmogącego, i podobnie jak mój mąż, syn i synowa, codziennie czytam słowa Boże i rozmawiam o prawdzie, doświadczam sądu, karcenia, oczyszczenia i zbawienia Bożych słów. W wielkiej rodzinie Kościoła Boga Wszechmogącego żyję prawdziwym życiem wspólnoty, a mój duch jest pełen pokoju i radości. Naprawdę odczuwam wielką miłość Boga do mnie; po prostu byłam odrętwiała i kazałam Bogu czekać tak długo. Dziękuję Bogu za to, że pieczołowicie zaaranżował wydarzenia i postawił na mojej drodze odpowiednie osoby, aby mną pokierować i poprowadzić mnie krok po kroku z powrotem do rodziny Bożej, i dziękuję Bogu za zbawienie mnie w inny sposób!