Ⅰ

Ukazanie się Boga to Jego przyjście na ziemię, by uczynić dzieło swe.

We własnej osobie i w swym usposobieniu, i na swój Boski sposób,

zstępuje pośród ludzi, by jedną epokę zamknąć i początek nowej dać.

Ukazanie się Boga to nie obraz ni znak,

ani żaden uroczysty akt.

Nie chodzi o cud ani o wielkie wizje,

ani tym bardziej o religijny proces.

To rzeczywisty akt, namacalny i widzialny,

akt namacalny i widzialny.

Bóg ukazuje się nie ze względu na procedury

ani przez wzgląd na tymczasowe przedsięwzięcia,

a raczej przez wzgląd na pewien etap dzieła Jego Boskiego planu.

Ⅱ

Kiedy Bóg ukazuje się, ma to zawsze głębszy sens

i zawsze wiąże się z Jego planem zarządzania,

z planem zarządzania wiąże się.

To ukazanie różni się

od ukazania się Boga, który prowadzi człowieka i oświeca go,

prowadzi i oświeca człowieka, prowadzi i oświeca go.

Bóg wypełnia etap wielkiego dzieła, ilekroć ukazuje się.

A dzieło to różni się od tego z innych epok,

ponad ludzką wyobraźnię, ponad ludzkie doświadczenie, ponad ludzkie doświadczenie.

Oto dzieło nowej epoki, co zamyka stary wiek,

to nowe, udoskonalone dzieło dla zbawienia ludzkości,

to dzieło wprowadza człowieka w nowy wiek.

Oto sens ukazania się Boga.

Na podstawie rozdziału „Pojawienie się Boga zapoczątkowało nowy wiek” w księdze „Słowo ukazuje się w ciele”