Ⅰ

Ukazanie się Boga to Jego przyjście na ziemię, by uczynić dzieło swe.

We własnej osobie i w swym usposobieniu, i na swój Boski sposób,

zstępuje pośród ludzi, by jedną epokę zamknąć i początek nowej dać.

Ukazanie się Boga to nie obraz ni znak,

ani żadna forma obrzędu.

Nie chodzi o cud ani o wielkie wizje,

ani tym bardziej o religijny proces.

To rzeczywisty akt, namacalny i widzialny,

akt namacalny i widzialny.

Bóg ukazuje się nie ze względu na procedury

ani przez wzgląd na tymczasowe przedsięwzięcia,

a raczej przez wzgląd na pewien etap dzieła Jego Boskiego planu.

Ⅱ

Kiedy Bóg ukazuje się, ma to zawsze głębszy sens

i zawsze wiąże się z Jego planem zarządzania,

z planem zarządzania wiąże się.

To ukazanie różni się

od ukazania się Boga, który prowadzi człowieka i oświeca go,

prowadzi i oświeca człowieka, prowadzi i oświeca go.

Bóg wypełnia etap wielkiego dzieła, ilekroć ukazuje się.

A dzieło to różni się od tego z innych epok,

jest ponad ludzką wyobraźnię, ponad ludzkie doświadczenie, ponad ludzkie doświadczenie.

Oto dzieło nowej epoki, co zamyka stary wiek,

to nowe, udoskonalone dzieło dla zbawienia ludzkości,

to dzieło wprowadza człowieka w nowy wiek.

Oto sens ukazania się Boga.

Na podstawie rozdziału „Pojawienie się Boga zapoczątkowało nowy wiek” w księdze „Słowo ukazuje się w ciele”