Ⅰ

W pokorze i ukryciu towarzyszysz ludziom w trudnościach,

zapewniasz im drogę do życia wiecznego.

Bardzo kochasz ludzi, jak własne ciało i krew.

I jesteś godzien ich miłości.

Wolałbyś sam cierpieć, pozwalając ludziom zyskać.

I obdarzasz ich życiem.

Twe serce jest prawdziwie piękne,

jesteś tak bardzo prawy i godny ludzkiej czci.

Twe słowa zdobywają mnie, Twój sąd mnie oczyszcza.

Tylko Ty możesz mnie zbawić.

Ty rozprawiasz się ze mną i mnie oczyszczasz.

Tylko Ty mnie ulepszysz, tylko Ty.

Ⅱ

Twa miłość prowadzi mnie przez drogę udręki

i smakuję słodyczy.

W pełni świadom, że ludzkość jest słaba,

potrafisz ją zrozumieć.

Jak człowiek mógłby zapomnieć o Tobie?

Żyjesz z ludźmi i prowadzisz ich osobiście,

dając im coś, na czym mogą polegać.

Ty pierwszy cierpisz, dając doskonały przykład.

I miłość Twa jest pośród ludzi.

Twe słowa zdobywają mnie, Twój sąd mnie oczyszcza.

Tylko Ty możesz mnie zbawić.

Ty rozprawiasz się ze mną i mnie oczyszczasz.

Tylko Ty mnie ulepszysz.

Ⅲ

Twa miłość jest drogocenna i najpiękniejsza.

Zostawiłeś swe prawdziwe uczucia pośród ludzi.

Gdybym w Ciebie wierzył, ale nie oddał Ci całego serca,

przez całe życie bym tego żałował.

Gdybym w Ciebie wierzył, ale nie zachował wierności,

jak mógłbym być człowiekiem?

Ha, ha, ha, ha.

Twe słowa zdobywają mnie, Twój sąd mnie oczyszcza.

Tylko Ty możesz mnie zbawić.

Ty rozprawiasz się ze mną i mnie oczyszczasz.

Tylko Ty mnie ulepszysz.

Twa miłość jest drogocenna i najpiękniejsza.

Zostawiłeś swe prawdziwe uczucia pośród ludzi.

Tylko Ty możesz mnie zbawić.

Tylko Ty możesz mnie udoskonalić.