Ci, co żyją z dala od Bożego słowa,

uciekają przed próbą cierpienia,

oni wszyscy tylko dryfują po świecie,

jak jesienne liście, rozdmuchiwane przez wiatr.

Ⅰ

Trzepoczą tu, trzepoczą tam.

Nigdzie nie znajdują odpoczynku,

a tym bardziej Bożego słowa pocieszenia.

To tylko żebracy na ulicach,

żyjący poza królestwem niebieskim.

Wędrują z miejsca na miejsce,

chociaż Boże skarcenie i oczyszczenie

nigdy nie podążają za nimi.

Czy jesteś pewien, że świat jest twym miejscem odpoczynku?

Czy możesz tu z łatwością uśmiechać się,

jeśli uniknąłeś Bożego skarcenia?

A czy twa ulotna radość może

przesłonić pustkę w twoim sercu,

której nie da się ukryć?

Możesz oszukać każdego członka rodziny,

jednak nigdy nie oszukasz Boga.

Ⅱ

Ponieważ twoja wiara jest zbyt słaba,

nie widziałeś radości, którą daje życie.

Bóg nawołuje do uczciwości

i oddania Mu połowy życia.

To lepsze niż żyć przez cały czas

w przeciętności, hołdując ciału,

znosząc cierpienie i ból,

które człowiek ledwo znosi.

Czy jesteś pewien, że świat jest twym miejscem odpoczynku?

Czy możesz tu z łatwością uśmiechać się,

jeśli uniknąłeś Bożego skarcenia?

A czy twa ulotna radość może

przesłonić pustkę w twoim sercu,

której nie da się ukryć?

Możesz oszukać każdego członka rodziny,

jednak nigdy nie oszukasz Boga.

Ⅲ

Czemu służy tak wielka miłość do samego siebie

i ucieczka przed Bożym skarceniem?

Czemu służy unikanie Jego krótkotrwałego karcenia,

okrycie się wstydem na zawsze, wieczna kara?

Czy jesteś pewien, że świat jest twym miejscem odpoczynku?

Czy możesz tu z łatwością uśmiechać się,

jeśli uniknąłeś Bożego skarcenia?

A czy twa ulotna radość może

przesłonić pustkę w twoim sercu,

której nie da się ukryć?

Możesz oszukać każdego członka rodziny,

jednak nigdy nie oszukasz Boga.

Adaptacja na podstawie: Co to znaczy być prawdziwą osobą, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło