Ⅰ

Człowiek Bożej zwierzchności nie uznaje,

buntuje się i losowi opiera,

uchyla się od tego,

co los niesie i od Boga władzy,

licząc, że zmieni swą dolę i los, ale na próżno.

Nie powiedzie mu się, zawsze ulegnie.

Walka jaką w swej duszy toczy,

ból zadaje, co do kości tnie,

gdy życie swe trwoni człek.

Skąd bierze się ludzki ból?

Ze szlaków, na jakie wchodzą ludzie

i wyborów, jakich dokonują

na życia swego drogach.

Ⅱ

Tragedia ludzka nie polega

na pragnieniu szczęścia,

dążeniu do sławy, fortuny,

opieraniu się losowi.

Lecz w poznaniu iż Bóg realny jest

i losem człeka włada,

a nie potrafi człek naprawić błędów swych.

O lepsze z Boga potęgą człek zmagać się chce,

ustępuje gdy złamie się go.

Mądrzy ci, co posłuszni, mówi Bóg,

naprawdę głupi ci, co opierają się.

Skąd bierze się ludzki ból?

Ze szlaków, na jakie wchodzą ludzie

i wyborów, jakich dokonują

na życia swego drogach.

Niektórzy może nie pojęli.

Lecz kiedy pojmiesz,

gdy szczerze dojdziesz do uznania,

że ludzkim losem włada Bóg,

kiedy pojmiesz, że cały Boga plan dla ciebie

pomocą jest i ochroną,

z wolna zelżeje twój ból,

jestestwo twe uwolnione będzie.

Adaptacja na podstawie: Sam Bóg, Jedyny III, w: Słowo, t. 2, O poznaniu Boga