Ⅰ

Syn Człowieczy nadal przemawia.

On prowadzi nas w Bożym dziele z każdym krokiem.

Przeszliśmy przez wiele prób i chłost,

zostaliśmy wystawieni na próbę śmierci.

Uczymy się o Bożej sprawiedliwości.

Radujemy się z Bożej miłości.

Doceniamy Jego mądrość i władzę,

widzimy, że jest skory do zbawienia człowieka.

Przez słowa tej zwykłej osoby

uczymy się o Bożej woli i istocie.

Odkrywamy ludzką naturę i istotę,

widzimy ścieżkę zbawienia i doskonałości.

Ⅱ

Jego słowa sprawiają, że umieramy i odradzamy się.

Pozostawiają nas z poczuciem winy i wdzięcznością.

Mimo to przynoszą nam wiele otuchy.

Jego słowa niosą ból, ale i radość i pokój.

Czasem jesteśmy jak wrogowie spaleni przez Jego gniew,

raz nas prowadzi na rzeź, a raz nas strzeże.

Jesteśmy tymi, których zbawia,

zagubionymi owcami, których szuka dniem i nocą.

Przez słowa tej zwykłej osoby

uczymy się o Bożej woli i istocie.

Odkrywamy ludzką naturę i istotę,

widzimy ścieżkę zbawienia i doskonałości.

Ⅲ

On nas żałuje, podnosi, pogardza nami,

wspiera, prowadzi, napomina i oświeca nas,

chłoszcze, karze, a nawet przeklina nas,

dniem i nocą martwi się, chroni i dba o nas.

On zawsze przy nas jest, okazując całą swoją troskę.

Zapłacił za nas najwyższą cenę.

Przez Jego słowa radowaliśmy się pełnią Boga

i dostrzegliśmy cel, który nam wyznaczył.

Przez słowa tej zwykłej osoby

uczymy się o Bożej woli i istocie.

Odkrywamy ludzką naturę i istotę,

widzimy ścieżkę zbawienia i doskonałości.

Adaptacja na podstawie: Dodatek 4: Dostrzeganie ukazania się Boga w Jego sądzie i karceniu, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło