Ⅰ

Bóg odział w skóry Adama i Ewę.

Bóg jawi się w tym obrazie jako ich rodzic.

Jako Stworzyciel, otoczył ich opieką,

zadbał o najbliższe Mu stworzenia.

Człowiek widzi w tym pokorę, czułość i troskę Boga.

Człowiek widzi, jak Bóg jest odpowiedzialny i troskliwy.

To może być prosta rzecz, niewarta wzmianki.

Jednak ci, którzy mają niejasny obraz Boga,

zyskują cenny wgląd w to, jak rzeczywisty jest Bóg.

Widzą jak piękny, widzą jak wierny

i jak pokorny jest Bóg.

Ⅱ

Gdy Bóg tak czyni, ludzie nie widzą Jego

wzniosłości, władzy ani tajemnicy,

a już w szczególności nie dostrzegają

Jego gniewu i majestatu. (nie widzą, nie)

Człowiek widzi w tym pokorę, czułość i troskę Boga.

Człowiek widzi, jak Bóg jest odpowiedzialny i troskliwy.

To może być prosta rzecz, niewarta wzmianki.

Jednak ci, którzy mają niejasny obraz Boga,

zyskują cenny wgląd w to, jak rzeczywisty jest Bóg.

Widzą jak piękny, widzą jak wierny

i jak pokorny jest Bóg.

Ⅲ

Bóg traktował Adama i Ewę jak rodzic swe dzieci.

Kochał ich, otaczał troską,

jak rodzic w ludzkim świecie.

Jego miłość była rzeczywista.

Nie patrzył z wysokości,

nie wywyższał się nad człowiekiem,

On sam zrobił dla nich odzienie.

To może być prosta rzecz, niewarta wzmianki.

Jednak ci, którzy mają niejasny obraz Boga,

zyskują cenny wgląd w to, jak rzeczywisty jest Bóg.

Widzą jak piękny, widzą jak wierny

i jak pokorny jest Bóg.

Na podstawie rozdziału „Boże Dzieło, Boże Usposobienie i Sam Bóg I” w księdze „Słowo ukazuje się w ciele”