Ⅰ

Wszystko, co Bóg czyni, wiąże się zarówno z Jego wszechmocą, jak i Jego praktycznością. Boża wszechmoc jest Jego istotą, lecz praktyczność również jest Jego istotą; te dwa aspekty są nierozłączne. Praktyczny aspekt Boga polega na tym, że wykonuje On swoje uczynki w rzeczywisty, prawdziwy sposób, a to, że jest w stanie to robić, ukazuje zarazem Jego wszechmoc. Wszystko, co Bóg czyni, zawiera oba te aspekty – Jego wszechmoc i Jego praktyczność – i wykonywane jest na podstawie Jego istoty; jest to wyraz Jego usposobienia, jak również objawienie Jego istoty i tego, czym On jest.

Ⅱ

To, że Bóg jest w stanie wykonywać swoje dzieło w sposób rzeczywisty i praktyczny oraz obmywać i usuwać skażenie ludzkości poprzez wyrażanie prawdy, jak również to, że jest w stanie bezpośrednio prowadzić ludzi – te rzeczy ukazują Jego praktyczną stronę. Wyraża On swoje własne usposobienie oraz to, czym On jest, i jest w stanie wykonać każde dzieło, któremu ludzie nie potrafią podołać; można w tym zobaczyć Jego wszechmoc. Bóg posiada władzę, by to, co mówi, się ziszczało, by Jego nakazy obowiązywały i by to, co mówi, zostało zrobione. Kiedy Bóg mówi, objawia się Jego wszechmoc. Bóg rządzi wszystkimi rzeczami, manipuluje szatanem, by ten Mu służył, aranżuje sytuacje, by poddawać ludzi próbie i oczyszczać ich, a także czyścić i przemieniać ich usposobienie – są to wszystko przejawy wszechmocy Boga. Istota Boga jest zarazem wszechmocna i praktyczna, a te dwa aspekty wzajemnie się uzupełniają. Wszystko, co Bóg czyni, jest wyrazem Jego usposobienia i objawieniem tego, czym On jest. To, czym jest, obejmuje Jego wszechmoc, Jego sprawiedliwość i Jego majestat.

Adaptacja na podstawie: Część trzecia, w: Słowo, t. 3, Rozmowy Chrystusa dni ostatecznych