Ⅰ

Duch jest istotą Chrystusa,

a to oznacza boskość.

Istotą Chrystusa jest Sam Bóg,

co nie zakłóca Jego dzieła.

On nie mógłby zrobić niczego, co

zniszczyłoby Jego dzieło.

Nie mógłby też wypowiedzieć słów

sprzecznych z Jego wolą.

Wcielony Bóg nie zahamuje

swojego zarządzania.

Bóg nie nosi w sobie buntu;

istotą Boga jest dobro.

On wyraża piękno, dobro, miłość.

Nawet w ciele posłuszny jest Ojcu.

Nawet za cenę własnego życia

zawsze byłby gotów całym sercem.

Ⅱ

Nie ma w Bogu żadnej pychy,

ani kłamstwa i arogancji.

Choć dzieło trudne, a ciało słabe,

On dzieła Boga nigdy nie wstrzyma.

On nie porzuci woli Ojca

w geście nieposłuszeństwa.

Woli znosić cierpienia ciała

niż sprzeciwić się woli Ojca.

Człowiek sam decyduje,

lecz Chrystus tak nie postępuje.

Choć posiada On tożsamość Boga,

to przecież szuka On woli Ojca,

czyni, co Bóg powierza w ciele Mu.

Tego człowiek nie mógłby osiągnąć.

Ⅲ

Każdy prócz Chrystusa

może działać wbrew Bogu.

Nikt nie może bezpośrednio

wykonać dzieła Boga;

nikt Bożego zarządzania

nie udźwignie na swych barkach.

Poddanie się woli Ojca jest istotą Chrystusa,

a nieposłuszeństwo wobec Boga

jest czymś właściwym szatanowi.

To jest zasadnicza sprzeczność.

Chrystus nie może mieć cech szatana.

Człowiek nie czyni dzieła Boga,

bo nie ma istoty Boga.

Człowiek działa dla swej korzyści,

a Chrystus spełnia wolę Ojca.

Adaptacja na podstawie: Istotą Chrystusa jest posłuszeństwo woli Ojca Niebieskiego, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło