Ⅰ

Bóg wcielony zna człowieka,

odkrywa każdy ludzki czyn,

zna zepsute usposobienie ludzi,

wie, gdy nieposłuszni są.

Choć nie mieszka wśród doczesnych,

zna ich naturę, zepsucie.

Oto, kim On jest.

Choć sprawy świata nie dotyczą Go,

to ziemskie prawa lepiej, niż ktokolwiek inny zna.

Bowiem ludzi dobrze zna

i rozumie ich naturę.

Ⅱ

Wie o działaniu Ducha,

tak dzisiejszym, jak i przeszłym,

to, czego oczy nie zobaczą,

to, czego uszy nie usłyszą.

To cuda przez ludzi niepojęte,

mądrość, która filozofią nie jest.

Oto, kim On jest,

On odsłania i kryje się

przed człowiekiem, a Jego wyraz i istota są

właściwe dla Ducha, nie zaś

dla niezwykłego człowieka.

Ⅲ

Nie podróżuje dookoła świata,

ale o świecie wszystko wie.

Zadaje się z prostymi ludźmi,

lecz słowem swym przewyższa wszystkich.

Przebywa pośród odrętwiałych,

co nie wiedzą, jak należy żyć.

On im da żyć prawdziwym życiem

pokazując, jak podły i nędzny jest ich byt.

Oto, kim On jest,

ponad tymi z ciała i krwi.

Obnaża, sądzi ludzi nie przez swe doświadczenia.

Znając i nienawidząc nieposłuszeństwa,

odsłania ludzką nieprawość.

W swym dziele ludziom ujawnia

swe usposobienie i istotę swą.

Nikt inny tego nie dokona, tylko On jeden, Chrystus.

Adaptacja na podstawie: Dzieło Boga i dzieło człowieka, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło