Ważne słowa Boga:

Przyjemność sprawiają mi ci, którzy nie żywią wobec innych podejrzeń, i bardzo lubię także tych, którzy chętnie akceptują prawdę; tym dwóm rodzajom ludzi okazuję wielką troskę, gdyż w Moich oczach są oni uczciwymi ludźmi. Jeśli jesteś zwodniczy, twoje serce będzie cechować powściągliwość i podejrzliwość wobec wszystkich ludzi i wszystkich spraw. Z tego powodu twoja wiara we Mnie zbudowana jest na fundamencie podejrzliwości. Nigdy nie uznam takiej wiary. Nie mając prawdziwej wiary, będziesz jeszcze bardziej pozbawiony prawdziwej miłości. A jeśli jesteś w stanie wątpić w Boga i snuć na Jego temat dowolne domysły, to bez wątpienia jesteś najbardziej podstępnym z ludzi.

(Jak poznać Boga na ziemi, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło)

Niektórzy zachowują się aż nazbyt pruderyjnie i starają się wyglądać na „dobrze ułożonych” w obecności Boga, lecz w obecności Ducha obnażają kły i wymachują pazurami. Czy zaliczylibyście ich do grona ludzi uczciwych? Jeśli jesteś hipokrytą, kimś, kto jest biegły w „stosunkach międzyludzkich”, powiadam ci, że niewątpliwie jesteś kimś, kto próbuje igrać drwić z Boga. Jeśli twoje słowa są pełne wymówek i bezwartościowych usprawiedliwień, wówczas powiadam, że jesteś kimś, kto zupełnie nie ma ochoty wcielać prawdy w życie. Jeśli masz wiele tajemnic, którymi nie chcesz się podzielić, i jeśli nie jesteś skory do wyjawienia innym swoich sekretów – inaczej mówiąc, swych problemów – aby szukać drogi ku światłu, to powiadam ci, że jesteś kimś, komu nie będzie łatwo zyskać zbawienia i wyłonić się z ciemności. Jeśli zaś poszukiwanie drogi prawdy sprawia ci radość, jesteś kimś, kogo zawsze opromienia światło. Jeśli rad jesteś być posługującym w domu Bożym, pracując mozolnie i sumiennie w ukryciu, zawsze dając i nigdy nie biorąc, to wówczas powiadam ci, że jesteś lojalnym świętym, gdyż nie szukasz nagrody i jesteś po prostu uczciwą osobą. Jeżeli jesteś gotowy na szczerość; jeśli jesteś skłonny poświęcić wszystko, co masz; jeśli potrafisz poświęcić życie dla Boga i wytrwać w swoim świadectwie; jeśli jesteś uczciwy do tego stopnia, że potrafisz jedynie zadowalać Boga i nie bierzesz pod uwagę siebie ani nie czerpiesz korzyści dla siebie, to powiadam, że właśnie tacy ludzie są karmieni światłem i będą żyli wiecznie w królestwie. Powinieneś wiedzieć, czy jest w tobie prawdziwa wiara i prawdziwa lojalność, czy cierpiałeś już dla Boga i czy podporządkowałeś Mu się całkowicie. Jeśli masz w tym zakresie braki, wówczas tkwi wciąż w tobie nieposłuszeństwo, fałsz, chciwość i skarga. Jako że twojemu sercu daleko do uczciwości, nigdy nie zyskałeś Bożego uznania i nigdy nie żyłeś w świetle. To, jakie będzie czyjeś przeznaczenie, zależy tak naprawdę od tego, czy ma on uczciwe i czyste serce oraz nieskalaną duszę. Jeśli jesteś wyjątkowo nieuczciwy, skrywasz w sercu złe zamiary i masz nieczystą duszę, wówczas z pewnością skończysz w miejscu, w którym człowiek podlega karze, tak jak zapisano w twoim losie.

(Trzy przestrogi, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło)

Człowiek podstępny będzie stosował swoje sztuczki na wszystkich, łącznie ze swoimi krewnymi – nawet swoimi dziećmi. Bez względu na to, jak bardzo jesteś z nim szczery, będzie uprawiał swoje gierki. Jest to jego prawdziwe oblicze – taką ma naturę. Trudno się zmienić i on jest taki cały czas. Człowiek uczciwy może czasem powiedzieć coś przebiegłego i podstępnego, ale taka osoba jest zazwyczaj stosunkowo uczciwa; załatwia sprawy bezpośrednio i w swoich kontaktach z innymi nie wykorzystuje sytuacji w nieuczciwy sposób. Rozmawiając z innymi, nie mówi rzeczy po to, by rozmyślnie kogoś wypróbować; potrafi otworzyć swoje serce i komunikować się z innymi. Wszyscy mówią, że jest dość uczciwy, ale i tak są chwile, kiedy mówi w sposób podstępny. Jest to po prostu przejaw zepsutego usposobienia, który nie reprezentuje jego natury, ponieważ nie jest on osobą tego rodzaju.

fragment rozdziału „Jak poznać naturę człowieka” w księdze „Zapisy przemówień Chrystusa”

Przykłady i wyimki z kazań i rozmów wspólnoty:

Z powodu różnicy w naturze między ludźmi uczciwymi i fałszywymi ich zachowanie oraz prowadzenie się także są do siebie wielce niepodobne. W kościele łatwo jest udoskonalić ludzi uczciwych, a trudno ludzi fałszywych. To dlatego że ludzie uczciwi są gotowi przyjąć prawdę oraz potrafią wprowadzać prawdę w życie, podczas gdy ludziom fałszywym trudno jest wprowadzać prawdę w życie, nawet jeśli ją przyjmują. Ludzie uczciwi są w stanie oddać swe serca Bogu w swej wierze w Niego, podczas gdy ludzie fałszywi nie są w stanie tego uczynić. Ludzie uczciwi są w stanie poświęcić wszystko, by ponosić koszty na rzecz Boga, podczas gdy zwodniczy ludzie są skłonni prosić o coś w zamian i stawiać warunki. Serca ludzi uczciwych są czyste oraz szczere, podczas gdy serca ludzi fałszywych są zdradzieckie oraz niestałe. Ludzie uczciwi nie szczędzą wysiłku, by zadowolić Boga, za każdym razem, gdy potrzebuje On czegoś od nich, podczas gdy ludzie fałszywi niestarannie wykonują każdy obowiązek i trzymają jedną stopę w drzwiach, by się upewnić, że mają drogę odwrotu. Ludzie uczciwi przywiązują szczególną wagę do zaufania zarówno w mowie, jak i w działaniu oraz nie próbują oszukiwać Boga czy innych ludzi, podczas gdy ludzie fałszywi bezwstydnie oszukują wszystkich i nie mają z tym problemu, o ile osiągają własne cele. Ludzie uczciwi są wielkoduszni, kiedy rozmawiają z innymi, nie targują się o indywidualne straty czy zyski i promują lojalność, kładąc nacisk na emocje, podczas gdy ludzie fałszywi zawsze rywalizują z innymi, by zdobyć przewagę oraz są skłonni bawić się innymi. Ludzie uczciwi są w stanie otwierać swe serce i mówić od serca, rozprawiając się z innymi, oraz być szczerzy i prostolinijni, podczas gdy ludzie fałszywi knują mroczne plany, które trzymają w tajemnicy przed innymi ludźmi, a także nie potrafią pozostawać z innymi ludźmi w dobrych stosunkach. Ludzie uczciwi są bezpośredni i bezpretensjonalni w swoim mówieniu oraz sposobie bycia, a także rzeczowi i prostolinijni, podczas gdy ludzie fałszywi stosują uniki oraz żywią zdradzieckie zamiary w swej mowie i w swoim sposobie bycia, a także mówią jedno, a czynią drugie. Ludzie uczciwi są czyści i otwarci, niewinni i pełni życia, kocha ich zarówno Bóg, jak i reszta ludzi, podczas gdy ludzie fałszywi mają złowrogie motywacje, odgrywają rolę stosownie do rzeczywistości, czynią na wielkie gesty, jest w nich zbyt wiele fałszu oraz hipokryzji, a zarówno Bóg, jak i inni ludzie ich nienawidzą. Wszystkie te przejawy stanowią różnice między ludźmi uczciwymi a fałszywymi.

fragment publikacji Rozmowy zwierzchnika

Jeśli ludzie nie są uczciwi, Bóg nie ma w nich upodobania i nie będą oni w stanie wytrwać otoczone tłumem. Do osób uczciwych sympatię odczuwa nie tylko Bóg, lecz także inni ludzie. Dlaczego lubi się ludzi uczciwych? Jeden aspekt jest tu taki, że są oni ludźmi godnymi zaufania. Gdy spędzasz z nimi czas, czujesz się spokojny i pewny, jesteś wolny od obaw. Nie troszczysz się o przyszłe problemy, nie martwisz się, że będą próbowali cię oszukać czy skrzywdzić. Najważniejsze jest to, że ludzie uczciwi umieją pomagać innym, otwierają na nich swe serca i przynoszą im korzyści. Ponieważ ludzie uczciwi kochają prawdę oraz są w stanie praktykować prawdę, wierząc w Boga, a także ponieważ Bóg kocha ludzi uczciwych – działa w nich Duch Święty. Gdy Duch Święty działa w osobie uczciwej, uzyskuje ona Bożą łaskę, jest w stanie zrozumieć prawdę i urzeczywistnia prawdziwe człowieczeństwo. To dlatego inni lubią ludzi uczciwych. Poza tym spędzanie czasu ze ludźmi uczciwymi pozwala ci nauczyć się, jak masz się prowadzić, jak masz działać, jak praktykować prawdę, a ostatecznie urzeczywistniać prawdziwe człowieczeństwo. Dlaczego ludzie nie lubią osób zwodniczych? Dlaczego Bóg gardzi takimi osobami? W jaki sposób wyraża się ich zepsucie? Jaka jest ich natura oraz istota? Co przynoszą innym? Osoba zwodnicza z istoty swego skażonego usposobienia jest niezwykle samolubna. Tacy ludzie robią wszystko dla samych siebie, szukają wyłącznie swych przyjemności, nie biorą innych pod uwagę, nie troszczą się o to, czy inni przeżyją, czy umrą. Jest to najbardziej samolubny i nikczemny typ osoby. Czy Boży ludzie będą mogli coś uzyskać, jeśli w kościele władzę sprawuje ktoś, kto nie jest uczciwy? Nie zważa on na to, czy wybrani ludzie Boga mogą coś zyskać poprzez jedzenie i picie Bożych słów, czy mogą zdobyć prawdę, wkroczyć w rzeczywistość, wejść na właściwą ścieżkę wiary w Boga i zostać zbawieni. Troszczy się tylko o to: „O ile ja mam przyjemność i status, o ile ja się wyróżniam z tłumu i mam kontrolę nad innymi, o tyle jestem zadowolony i jest dobrze!”. O ile jego cielesne potrzeby zostały zaspokojone, o tyle osiągnął swój cel. Nie bierze pod uwagę tego, czy wybrani ludzie Boga żyją czy umierają. Czy nie jest to najbardziej kluczowy aspekt osoby zwodniczej? Zatem istotą osoby zwodniczej jest skoncentrowanie na sobie, szukanie cielesnych uciech dla samego siebie i brak troski o uczucia innych.

fragment książki „Kazania i rozmowy na temat wejścia w życie”

Ludzie uczciwi dążą do prawdy, ponieważ kochają prawdę. Ludzie zwodniczy nie kochają prawdy, natomiast lubią doktryny, lubią wyjaśniać ludziom rzeczy i lubią się popisywać, a także poświęcają dużo uwagi nauczaniu oraz przemawianiu. Zwodniczy ludzie troszczą się o swój zewnętrzny wygląd. Tak jak faryzeusze, którzy modlili się do Boga tylko po to, by inni mogli zobaczyć, że to robią. Modlili się na skrzyżowaniach, żeby mogli ich zobaczyć ludzie idący we wszystkich kierunkach. Z pozoru zdawali się być całkiem oddani, ale w gruncie rzeczy byli totalnymi oszustami i pozorantami. Ludzie uczciwi kochają prawdę. Gdy znajdują się w obecności Boga, nie mają żadnych innych myśli poza dążeniem do prawdy, pojmowaniem Bożej woli i chęcią zadowolenia Boga – są to ich jedyne pragnienia. Nie knują różnorakich przebiegłych intryg i nie posiadają tak wielu samolubnych i nikczemnych pomysłów. Mają czyste serca. Zawsze rozważają tę jedną myśl: „Jak mogę zadowolić Boga? Jaka jest prawdziwa wola Boża?” Jeśli nie rozumieją, modlą się dalej i rozważają to dopóty, dopóki nie zrozumieją. Tacy są ludzie uczciwi. Osoby uczciwe w swych modlitwach przed Bogiem nie proszą o nic poza szukaniem prawdy. Jeśli nie szukają prawdy ani nie uchwycą Bożej woli w swoich modlitwach, będą mieć wrażenie, że nie mają nic do powiedzenia, ponieważ czują, że modlenie się o cokolwiek innego jest bezcelowe i puste. Nie pragną mówić rzeczy fałszywych. Ludzie zwodniczy tacy nie są. Zawsze popisują się przed Bogiem, wypowiadając swoje własne przemyślenia, wykazując się swoimi zdolnościami, eksponując swoje osiągnięcia i chwaląc się nimi. Tak naprawdę wszystko, co robią, służy temu, by inni to zobaczyli, by inni ich docenili, chwalili oraz słuchali. Wszyscy, którzy nie dążą do prawdy, którzy nie starają się pojąć Bożej woli i którzy nie są spragnieni prawdy, to ludzie zwodniczy, hipokryci…

fragment książki „Kazania i rozmowy na temat wejścia w życie”