I

Po tym, jak słowa Chrystusa osądziły mnie,

moje serce w końcu się obudziło.

Dostrzegam, jak głębokie jest moje zepsucie,

i że naprawdę jestem pomiotem szatana.

Pracuję i cierpię tylko po to, aby inni mnie szanowali i ubóstwiali.

Przechwalam się, żeby się popisywać

i rywalizować z innymi o sławę i zysk.

Całym sercem dążę do zdobycia reputacji i statusu

i zawsze chcę się wynosić ponad innych.

Zastanawiając się nad swoimi czynami, widzę, jak bardzo jestem arogancki i głupi.

Gdyby nie demaskujące i osądzające słowa Boże,

nie byłbym w stanie siebie poznać.

To dzięki Bożemu sądowi okazałem prawdziwą skruchę.

II

Słowa Boga są surowe.

Przeszywają moje serce i głęboko przenikają moją duszę.

Chociaż cierpię, w sercu rozumiem,

że słowa Boga są prawdą.

Bóg jest najwyższy i czcigodny, a jednocześnie pokorny.

Nie wywyższa się ze względu na swój status.

Jestem wart mniej niż gnój,

a mimo to wciąż zabiegam o status. Naprawdę brak mi rozumu.

Widząc, jak dobra i piękna jest istota Boga,

jeszcze bardziej siebie nienawidzę.

Czuję ogromny wstyd i padam przed Bogiem

z najgłębszym żalem.

Jeśli znów odmówię przyjęcia prawdy i podporządkowania się Bogu,

nie zasługuję na miano człowieka.

Mam tylko nadzieję, że będę mógł dobrze wypełniać obowiązki istoty stworzonej,

twardo stąpając po ziemi.

III

Doświadczywszy sądu poprzez słowa Boże,

zrozumiałem wiele prawd.

Wyraźnie dostrzegam, że to usposobienie szatana

prowadzi mnie do grzechu i oporu wobec Boga.

Jeśli nie przyjmę Bożego sądu i oczyszczenia,

ostatecznie mogę zostać jedynie wyeliminowany.

To Boży sąd i karcenie powstrzymały mnie od czynienia zła.

Boży sąd nad człowiekiem ujawnia Bożą miłość i sprawiedliwość.

To, że mogę przyjąć sąd przychodzący przez słowa Boga,

to naprawdę Jego zbawienie.

Możliwość podążania za Bogiem i czytania Jego słów

jest największym błogosławieństwem w moim życiu.

Widząc, że Bóg zbawia człowieka w tak realny sposób,

dziękuję Bogu Wszechmogącemu!

Podążaj za Barankiem i śpiewaj nowe pieśni