Ci, którzy podążają za Bogiem, muszą co najmniej być zdolni do wyrzeczenia się wszystkiego, co posiadają. Bóg powiedział kiedyś w Biblii: „Każdy z was, kto nie wyrzeknie się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem” (Łk 14:33). Co to znaczy wyrzec się wszystkiego, co się posiada? Oznacza to porzucenie rodziny, porzucenie pracy, porzucenie wszystkich światowych uwikłań. Czy łatwo jest to zrobić? To bardzo trudne. W żadnym razie nie da się tego osiągnąć bez woli, by tak uczynić. Kiedy ktoś ma wolę wyrzeczenia, w naturalny sposób będzie również miał wolę znoszenia trudności. Jeśli ktoś nie potrafi znosić trudności, to nie będzie w stanie niczego się wyrzec, choćby chciał. Są tacy, którzy wyrzekli się rodziny i oddalili się od bliskich, a po pewnym czasie wykonywania obowiązków zaczynają tęsknić za domem. Jeśli naprawdę nie są w stanie tego znieść, to może się zdarzyć, że wymkną się potajemnie, żeby zajrzeć do domu, a potem wrócą, by znów wykonywać obowiązki. Część z tych, którzy opuścili swój dom, aby wykonywać obowiązki, mimowolnie tęskni za bliskimi w Nowy Rok czy inne święta i w nocy, gdy wszyscy śpią, oni po cichu płaczą. Kiedy już się wypłaczą, modlą się do Boga i czują się znacznie lepiej, a potem w dalszym ciągu wykonują obowiązki. Chociaż ci ludzie byli w stanie porzucić rodzinę, nie są zdolni znieść wielkiego cierpienia. A jeśli nawet nie potrafią odrzucić uczuć żywionych do osób, z którymi łączą ich więzi ciała, to jak mają się zdobyć na prawdziwe ponoszenie kosztów na rzecz Boga? Niektórzy ludzie są w stanie wyrzec się wszystkiego, co posiadają, porzucić pracę i rodzinę i podążać za Bogiem – ale jaki mają w tym cel? Niektórzy próbują zyskać łaskę i błogosławieństwa, a inni, tak jak Paweł, dążą jedynie do korony i nagrody. Tylko nieliczni wyrzekają się wszystkiego, co posiadają, aby zyskać prawdę i życie oraz osiągnąć zbawienie. Które zatem z tych dążeń jest zgodne z intencjami Boga? Oczywiście jest to dążenie do prawdy i zyskania życia. Jest ono w pełni zgodne z Bożymi intencjami i stanowi najważniejszą część wiary w Boga. Czy można zyskać prawdę, jeśli nie jest się w stanie porzucić rzeczy doczesnych i bogactwa? W żadnym razie. Niektórzy ludzie wyrzekli się wszystkiego, co posiadali, i podjęli obowiązki, ale nie dążą do prawdy i stale wykonują swoje obowiązki powierzchownie. Po kilku latach takiego dryfowania nie mają żadnego świadectwa opartego na doświadczeniu i zupełnie nic nie zyskali. Ci, którzy gonią jedynie za sławą, zyskiem i statusem i kroczą ścieżką antychrystów, są jeszcze mniej zdolni zyskać prawdę. U wielu ludzi wiara w Boga polega jedynie na tym, że wykonują nieco obowiązku w wolnym czasie. Czy takim osobom łatwo będzie zyskać prawdę? Moim zdaniem nie. Zyskanie prawdy nie jest prostą sprawą. Trzeba ponieść wiele trudów i zapłacić wielką cenę. W szczególności należy doświadczyć trudów sądu i karcenia, prób i oczyszczania, a także tego, że inni będą nas przycinać. Trzeba przetrwać wszystkie te trudności. Nie da się zyskać prawdy bez wielkich cierpień. Ile razy w tym czasie należy się modlić do Boga i szukać prawdy? Jak wiele łez żalu trzeba wylać przed Bogiem? Ile słów Boga należy przeczytać, zanim człowiek zdobędzie oświecenie i iluminację? Ile duchowych bitew trzeba stoczyć, zanim uda się pokonać szatana? I jak długo trwa proces doświadczania tych rzeczy? Ile lat minie, zanim w końcu uda się zyskać prawdę i zdobyć aprobatę Boga? Spójrzcie na doświadczenie Piotra, a będziecie wiedzieli. Czy Boże zbawienie i doskonalenie człowieka są tak proste, jak ludziom się wydaje? Wyrzeczenie się wszystkiego, co się posiada, nie jest proste. Co to naprawdę znaczy wyrzec się wszystkiego, co się posiada? „Wszystko, co się posiada”, to nie tylko rzeczy zewnętrzne, nie tylko rodzina, ci, których się kocha, i przyjaciele, nie tylko zawód, pensja, majątek i perspektywy. Oprócz tego są to również sprawy z obszaru umysłu i ducha: wiedza, nauka, różne poglądy, reguły życia, cielesne upodobania, a także rzeczy, do których się dąży i aspiruje, takie jak sława, zysk i status. Wyrzeczenie się wszystkiego, co się posiada, dotyczy przede wszystkim tych rzeczy; wszystkie one są częścią wyrzeczenia się tego, co się posiada. Łatwo jest za jednym zamachem odrzucić rzeczy zewnętrzne. Ale to, co ludzie lubią, do czego dążą i co pielęgnują głęboko w sercach, jest dla nich najważniejsze i najcenniejsze. To te rzeczy reprezentują wszystko, co się posiada, i to ich najtrudniej jest się wyrzec. Głównym powodem, dla którego większość ludzi nie jest w stanie teraz wyrzec się wszystkiego, jest to, że nie potrafią porzucić tych rzeczy, ponieważ to właśnie je najbardziej cenią i to one są in najdroższe. Na przykład sława, zyski status, chwała i dobry los, ukochana kariera lub najbardziej cenione przedmioty – to jest wszystko, co człowiek posiada, i właśnie tego najtrudniej jest się wyrzec. Pewien menedżer banku uwierzył w Boga. Dostrzegł, że słowa Boga rzeczywiście są prawdą, i zdał sobie sprawę, że wszystko, co czyni Bóg, jest dziełem zbawienia człowieka. Jednak kiedy zdecydował się wyrzec wszystkiego, co posiadał, i podążyć za Bogiem, najtrudniej było mu porzucić stanowisko w banku. W jednej chwili myślał: „Moje stanowisko w banku jest cenne, dobrze płatne i wpływowe”, a w następnej: „Wierząc w Boga, mogę zyskać prawdę i życie wieczne. To właśnie jest ważne”. W sercu toczył nieustanną walkę. W jednej chwili chciał być menedżerem w banku, a w następnej chciał wierzyć w Boga. W jednej chwili chciał zgarniać pieniądze, a w następnej zyskać prawdę. W jednej chwili nie był w stanie porzucić swojego statusu, a w następnej pragnął zyskać życie wieczne. Jego serce wahało się między jednym a drugim. Status menedżera w banku po prostu był dla niego zbyt cenny i nie potrafił go porzucić. Przez wiele miesięcy żył w rozterce, aż w końcu, być może niechętnie, zrezygnował z pracy. Jakże trudno mu było wyrzec się wszystkiego, co posiadał! Choć wiedział, że stanowisko menedżera w banku jest czymś ulotnym, co może zniknąć jak smuga dymu, i tak nie było mu łatwo się z nim rozstać. Niektórzy ludzie są lekarzami, prawnikami lub należą do wyższej kadry kierowniczej i mają wysokie zarobki. Nie jest łatwo porzucić takie rzeczy; kto wie, ile miesięcy musieliby toczyć wewnętrzne zmagania, aby je porzucić. Jeśli ktoś walczy ze sobą przez kilka lat, zanim zrezygnuje z tych rzeczy, a do tego czasu dzieło Boże dobiegnie już końca, czy ich zmagania będą miały jakikolwiek sens? Wówczas czekają ich tylko katastrofy, płacz i zgrzytanie zębów. Wejdziesz do królestwa Bożego tylko jeśli jesteś w stanie wyrzec się wszystkiego, co jest dla ciebie najważniejsze, by podążać za Bogiem i wykonywać swój obowiązek, a także by dążyć do prawdy i zyskać życie. Co to znaczy: wejść do królestwa Bożego? Oznacza to, że potrafisz wyrzec się wszystkiego, co posiadasz, i podążać za Bogiem, kierować się Jego słowami i podporządkowywać się Jego zarządzeniom, podporządkowując się Mu we wszystkim; to znaczy, że Bóg stał się twoim Panem i twoim Bogiem. Dla Boga oznacza to, że wszedłeś do Jego królestwa i bez względu na to, jakie nieszczęścia cię spotkają, otrzymasz Jego ochronę, będziesz w stanie przetrwać i będziesz należał do ludu Jego królestwa. Bóg uzna cię za swojego wyznawcę i otrzymasz od Niego obietnicę udoskonalenia – ale pierwszym krokiem musi być pójście za Chrystusem. Tylko tak będziesz mógł odegrać rolę w szkoleniu królestwa. Jeśli nie pójdziesz za Chrystusem i pozostaniesz poza obrębem królestwa Bożego, Bóg cię nie uzna. A jeśli Bóg cię nie uzna, to nawet jeśli pragniesz zostać zbawiony oraz uzyskać od Boga obietnicę i Jego doskonalenie, czy będziesz w stanie to osiągnąć? Nie. Jeśli chcesz zyskać aprobatę Boga, musisz najpierw spełnić kryteria wejścia do Jego królestwa. Jeżeli jesteś w stanie wyrzec się wszystkiego, co posiadasz, aby podążać za prawdą, jeżeli potrafisz szukać prawdy w wykonywaniu swojego obowiązku, jeżeli potrafisz postępować zgodnie z zasadami i jeżeli masz prawdziwe świadectwo oparte na doświadczeniu, to kwalifikujesz się, by wejść do królestwa Bożego i otrzymać Bożą obietnicę. Ale jeżeli nie potrafisz wyrzec się wszystkiego, co posiadasz, aby podążać za Bogiem, to nie kwalifikujesz się do wejścia do Jego królestwa i nie masz zupełnie żadnego prawa do Jego błogosławieństwa i Jego obietnicy. Obecnie jest wielu ludzi, którzy wyrzekli się wszystkiego, co posiadali, i wykonują obowiązki w domu Bożym, jednak niekoniecznie będą w stanie zyskać prawdę. Trzeba kochać prawdę i umieć ją przyjąć, zanim się ją zyska. Jeśli ktoś nie dąży do prawdy, nie może jej zyskać. Nie wspominam już o tych, którzy wykonują obowiązek w wolnym czasie – ich doświadczenie dzieła Bożego jest tak ograniczone, że zyskanie prawdy będzie dla nich trudniejsze. Jeśli ktoś nie wypełnia swojego obowiązku ani nie dąży do prawdy, straci cudowną okazję do osiągnięcia Bożego zbawienia i udoskonalenia. Niektórzy ludzie twierdzą, że wierzą w Boga, ale nie wykonują swojego obowiązku i gonią za rzeczami doczesnymi. Czy to jest wyrzeczenie się wszystkiego, co się posiada? Czy ktoś, kto wierzy w Boga w taki sposób, może pójść za Nim do samego końca? Spójrzcie na uczniów Pana Jezusa: byli wśród nich rybacy, chłopi i celnik. Kiedy Pan Jezus wezwał ich i powiedział: „Pójdźcie za mną”, porzucili swoją pracę i poszli za Panem. Nie zastanawiali się nad swoim zatrudnieniem ani nad tym, czy znajdą później dla siebie drogę przetrwania w świecie; od razu poszli za Panem Jezusem. Piotr oddał się całym sercem, do końca wypełniając misję powierzoną mu przez Pana Jezusa i wiernie wykonując swój obowiązek. Przez całe życie dążył do umiłowania Boga, aż na koniec został przez Niego udoskonalony. Teraz istnieją ludzie, którzy nawet nie potrafią wyrzec się wszystkiego, co posiadają, a mimo to chcą wejść do królestwa. Czy to nie są mrzonki?

Aby wierzyć w Boga, nie wystarczy mieć entuzjazm. Musisz zrozumieć Jego intencje, Jego metodę doskonalenia ludzi, to, jakich ludzi On doskonali, a także postawę i pogląd, jakie należy mieć wobec Bożego doskonalenia ludzi. Co więcej, jako wyznawca Boga musisz wiedzieć, jak ważne jest podążanie Jego drogą. Ma to wpływ na kwestię, czy ktoś może zyskać prawdę. Podążanie drogą Boga oznacza praktykowanie prawdy. Tylko praktykując prawdę, człowiek prawdziwie podporządkowuje się Bogu, zatem praktykowanie prawdy jest zasadnicze dla zyskania prawdy. Jeśli ktoś nie rozumie prawdy lub nie wie, jak ją praktykować, nie będzie miał możliwości jej zyskania. Dlatego najważniejszą częścią wiary w Boga jest wprowadzanie prawdy w życie. Tylko ci, którzy praktykują prawdę, mogą osiągnąć podporządkowanie się Bogu, tylko oni mogą całkowicie zrozumieć prawdę, a tylko ci, którzy całkowicie rozumieją prawdę, znają Boga. Wszystkie te rzeczy można osiągnąć poprzez praktykowanie prawdy. Bez względu na to, ilu ludzi wierzy w Boga, Bóg patrzy na to, którzy z nich podążają Jego drogą, którzy praktykują prawdę i którzy naprawdę Mu się podporządkowują. Wierzący w Boga muszą rozumieć prawdę i wprowadzać ją w życie, aby stać się ludźmi, którzy podążają za Jego wolą i Mu się podporządkowują. Ci, którzy dążą do prawdy, muszą najpierw zrozumieć, dlaczego ludzie w swoim życiu powinni wierzyć w Boga, w jaki sposób Bóg od chwili swego przyjścia na ziemię dokonuje dzieła zbawienia człowieka i co trzeba osiągnąć w dążeniu do prawdy, zanim osiągnie się zbawienie i spełni kryteria otrzymania Bożej obietnicy i Bożego błogosławieństwa. W przeszłości nikt nie rozumiał tych prawd. Wszyscy wierzyli w Boga zgodnie z ludzkimi pojęciami i wyobrażeniami i uważali, że w wierze w Boga chodzi o uzyskanie błogosławieństw, korony i nagrody. W rezultacie wszyscy sprzeciwili się Bożym intencjom, zboczyli z prawdziwej drogi i wkroczyli na ścieżkę antychrystów. Dlatego też, jeśli ktoś chce zrozumieć prawdę, zyskać ją i zostać zbawionym, musi skorygować te pochodzące z przeszłości błędne poglądy na temat wiary w Boga. Absurdalne są zwłaszcza religijne pojęcia i wyobrażenia ludzi oraz ich poglądy teologiczne; wszystkie one są wrogimi prawdzie, wiodącymi na manowce niedorzecznościami. Bóg wcale nie aprobuje sposobów, w jakie wierzą ludzie religijni. Jeśli ludzie nadal będą się trzymać tych sposobów i zabiegać o błogosławieństwa, koronę i nagrodę, jeśli nadal będą wierzyć w Boga z tego rodzaju nastawieniem, to czy będą w stanie zyskać prawdę i życie? W żadnym wypadku. Jaką zatem perspektywę powinni przyjąć ludzie w swojej wierze w Boga? Na początek musisz zrozumieć intencje Boga i jasno dostrzec, w jaki sposób On zbawia ludzi. Jeśli nie szukasz prawdy, lecz wciąż wierzysz w Boga według własnych pojęć i wyobrażeń, jeśli nadal gonisz za sławą, zyskiem statusem, bogactwem i rzeczami doczesnymi, to nawet gdybyś zdobył cały świat, co to będzie warte, jeśli na koniec ma cię to kosztować życie? Niektórzy mówią: „Kiedy już zarobię wystarczająco dużo pieniędzy, zrobię karierę, spełnię swoje ambicje i zrealizuję swoje marzenia, wtedy przyjdę i zostanę dobrym wierzącym”. Czy Bóg na ciebie zaczeka? Czy dzieło Boże będzie na ciebie czekać? Jeśli nie potrafisz porzucić tych rzeczy już teraz, Bóg nie wymaga, abyś zrobił to od razu, ale musisz ćwiczyć się w wyrzeczeniu. Jeżeli naprawdę nie jesteś do tego zdolny, módl się do Boga i polegaj na Nim. Pozwól, by On cię poprowadził. Ponadto musisz współpracować i wykonywać swoje obowiązki. Jaki jest cel wykonywania obowiązku? W gruncie rzeczy jego celem jest przygotowanie dobrych uczynków. Nawet jeśli ostatecznie nie będziesz mógł zostać w pełni udoskonalony, musisz przynajmniej przygotować kilka dobrych uczynków, abyś mógł przedstawić je Bogu, gdy nadejdzie czas, kiedy będzie On nagradzał dobrych i karał złych. Pewnego dnia dzieło Boga dobiegnie końca i zacznie On nagradzać dobro i karać zło. Każe ci wtedy przedstawić twoje dobre uczynki, a jeśli nie będziesz takich miał, to już po tobie – z pewnością zostaniesz ukarany. Załóżmy na przykład, że wierzysz w Boga od jakichś dziesięciu lat i najbardziej wartościowym obowiązkiem, jaki wykonywałeś, było głoszenie ewangelii w wolnym czasie i pozyskanie w ten sposób kilku nowych wierzących. Nawet nie wiesz, czy ci ludzie ostatecznie będą w stanie wytrwać. Czy możesz przedstawić to Bogu? Na pewno nie będziesz zdolny tego zrobić. Musisz wziąć pod uwagę to, z jakich rezultatów będziesz mógł zdać relację Bogu i jakiego rodzaju świadectwo oparte na doświadczeniu powinieneś mieć, aby zadowolić Boga i aby On uznał cię za swojego wyznawcę. Nie możesz się zadowalać jedynie tym, że uznajesz fakt obecnego wcielenia Boga i przyjmujesz w sercu Chrystusa dni ostatecznych. Bóg chce zobaczyć twoje prawdziwe świadectwo oparte na doświadczeniu oraz owoce twojego podporządkowania się Jego dziełu. Na koniec Bóg sprawdzi, czy zyskałeś prawdę i czy masz życie. Musisz zrozumieć Boże intencje. Jeśli tylko dodałeś swoje nazwisko do kościelnego rejestru lub wykonujesz jakiś obowiązek, ale nie dążysz do prawdy, a po kilku latach wiary w Boga nie masz żadnego świadectwa opartego na doświadczeniu, to czy Bóg może cię uznać? Jeżeli Bóg cię nie uznaje, to pozostajesz poza Jego domem. Jeśli twierdzisz tylko, że wierzysz w Boga, ale nie dążysz do prawdy, co w ostatecznym rozrachunku da ci twoja wiara w Boga? Zbyt wiele ci zabraknie do spełnienia kryteriów wymaganych przez Boga! Zyskanie prawdy nie jest tak proste, jak ludziom się wydaje; człowiek musi przejść przez wiele prób i udręk, wiele bólu i oczyszczania, zanim będzie mógł zyskać prawdę i poznać Boga. Kiedy doświadczasz takiego sposobu działania Boga, czy możesz zostać zbawiony, jeśli nie wyrzekniesz się wszystkiego, co posiadasz, aby za Nim podążać? Czy możesz doświadczyć dzieła Boga, po prostu wierząc w Niego w wolnych chwilach? Jak możesz tego doświadczyć, wierząc w Boga w domu? Jak możesz tego doświadczyć, żyjąc w zewnętrznym świecie? Dlatego wyrzeczenie się wszystkiego, co się posiada, jest warunkiem pójścia za Bogiem. Jeśli nie jesteś w stanie wyrzec się wszystkiego, co posiadasz, to w żadnym razie nie możesz zyskać prawdy, a jeśli nie możesz zyskać prawdy, to nie nadajesz się, by wejść do królestwa Bożego. Jest to fakt, którego żaden człowiek nie jest w stanie zmienić.