Bohaterka nadzoruje pracę grupy i zawsze chce, aby inni ją podziwiali. Gdy bracia i siostry przychodzą do niej z problemami, ona udaje, że rozumie. Gdy jest słaba, udaje silną i nigdy nie otwiera się przed innymi, bojąc się, że jeśli powie o swoich trudnościach, to będzie szerzyć negatywność. To codzienne maskowanie się i udawanie czyni jej życie męczącym. Czego dowie się o samej sobie, poszukując prawdy? Jaka jest różnica między szerzeniem negatywności a prostym otwieraniem się przed innymi?