Narratorka jest odpowiedzialna za śpiewanie i komponowanie pieśni. Na ogół wkłada całe serce w wykonywanie muzyki i naukę nowych utworów. Ilekroć jednak napotyka trudności i musi się bardziej poświęcać, ucieka od podjęcia większego wysiłku i próbuje kombinować. Jej projekty są odrzucane i postępy pracy zostają opóźnione. Gdy słowa Boga ją osądzają, obnażają, napominają i przycinają, uświadamia sobie, że podła część jej natury przyczyniła się do powierzchownego i nieodpowiedzialnego wypełniania obowiązków. Oszukiwała innych i oszukiwała Boga, utraciła godność i uczciwość, nie można było jej zaufać. Uzmysławia to sobie i przepełnia ją żal. Zaczyna poszukiwać prawdy i ją praktykować, by wyzbyć się zepsutej skłonności do niedbałości. W końcu udaje jej się wypełniać obowiązki z oddaniem i poświęceniem.