„I Jonasz zaczął wkraczać do miasta na dzień drogi, i zawołał, i rzekł: »Jeszcze czterdzieści dni, a Niniwa zostanie zburzona«”. Są to słowa, które Bóg skierował bezpośrednio do Jonasza, by ten przekazał je mieszkańcom Niniwy, a zatem oczywiście są to słowa, które Jahwe chciał przekazać mieszkańcom Niniwy.

I

Kiedy król Niniwy usłyszał te wieści, wstał z tronu, zdjął swe szaty, przyoblekł się w worek i usiadł w popiele. Następnie ogłosił, że nikt w mieście nie będzie mógł spożyć żadnej potrawy. Zarówno człowiek, jak i żywy inwentarz mieli nosić worki, ludzie zaś mieli zanosić żarliwe błagania do Boga. Król ogłosił również, że każdy ma zawrócić ze swej złej drogi i wyrzec się przemocy popełnianej swoimi rękami. Na podstawie tej serii działań można sądzić, że król Niniwy miał w głębi serca szczerą skruchę. Poprzez cały szereg działań król Niniwy istotnie osiągnął to, co władca powinien osiągnąć. Owa sekwencja działań była czymś trudnym do osiągnięcia dla jakiegokolwiek władcy w historii ludzkości, i żaden inny król tego nie uczynił. Działania te można nazwać bezprecedensowymi w dziejach, godnymi zarówno zapamiętania, jak i naśladowania przez ludzkość.

II

Od zarania dziejów każdy król prowadził swych poddanych do oporu wobec Boga i przeciwstawiania się Mu. Żaden władca nie kazał poddanym błagać Boga o odkupienie za popełnione niegodziwości, uzyskać przebaczenia Boga Jahwe i uniknąć zbliżającej się kary. Wszelako król Niniwy potrafił poprowadzić swych poddanych do tego, by zwrócili się ku Bogu, pozostawiając za sobą drogę zła i wyrzekając się przemocy popełnianej swoimi rękami. Co więcej, potrafił on również zrzec się własnego tronu, w zamian za co Bóg Jahwe zmienił decyzję, poczuł żal i odwrócił swój gniew, chroniąc mieszkańców miasta przed zniszczeniem i pozostawiając ich przy życiu. Można z całą pewnością stwierdzić, że działania króla stanowią niezwykle rzadki cud w ludzkich dziejach, i zaprawdę mogą być uważane za modelowy przykład okazania skruchy i wyznania Bogu swoich grzechów przez skażoną ludzkość.

Sam Bóg, Jedyny II, w: Słowo, t. 2, O poznaniu Boga