I

Słowem ukazującym się w ciele jest sam Bóg.

Jest realnym Bogiem, który stał się ciałem w dniach ostatecznych.

Przed zaraniem dziejów przesądził

o moich narodzinach w dniach ostatecznych.

Przez podbój i zbawienie obdarzył mnie swoim życiem.

Bóg wyraża prawdę, aby sądzić zepsutą ludzkość

i obnażył jej paskudne szatańskie oblicze.

Jestem zhańbiony, nie mam gdzie się ukryć, czuję ogromny wstyd

i wiem, że jestem tylko garstką prochu.

Nie mam się już czym pochwalić.

Padam na ziemię, bo moje serce zostało podbite.

Potwierdzam, że Chrystus jest prawdą, drogą i życiem.

Przyrzekam, że dopóki nie zdobędę prawdy w tym życiu,

nigdy się nie poddam!

Jeśli nie potrafię znieść swojej części cierpienia,

nie jestem godzien być człowiekiem.

Jeśli nie potrafię odwdzięczyć się za miłość Boga,

nie mogę stanąć przed Jego obliczem.

II

Dzięki Bożemu sądowi poznałem siebie

i dostrzegłem swoje głębokie zepsucie.

Nie jestem godzien, by Mu służyć.

Sprawiedliwość i świętość Boga demaskują moją buntowniczość

i jeszcze bardziej nienawidzę swojej pospolitości i nikczemności.

To, czym jest życie Boga, to cała prawda.

Moje serce pragnie prawdy i będę starał się czynić postępy.

Poznanie Boga inspiruje mnie do tego,

by jeszcze bardziej dążyć do życia.

Życie według Jego słów jest naprawdę wielkim błogosławieństwem.

Chętnie poświęcę swoje życie i całym sercem będę kochał Boga.

Cieszę się, że mogę dawać o Nim świadectwo.

Potwierdzam, że Chrystus jest prawdą, drogą i życiem.

Przyrzekam, że dopóki nie zdobędę prawdy w tym życiu,

nigdy się nie poddam!

Jeśli nie potrafię znieść swojej części cierpienia,

nie jestem godzien być człowiekiem.

Jeśli nie potrafię odwdzięczyć się za miłość Boga,

nie mogę stanąć przed Jego obliczem.

Podążaj za Barankiem i śpiewaj nowe pieśni