Ⅰ

Istniał proces, w którym Bóg miał zniszczyć ludzkość,

a jego celem było dać ludziom szansę przemiany,

to ostatnia szansa od Boga dla człowieka.

Więc przed zagładą

Bóg postanowił upomnieć człowieka,

by zbawić zdeprawowaną ludzkość.

I choć ból i smutek wypełniał Boże serce,

On nadal z dbałością, troską i miłosierdziem

prawdziwą miłość okazywał ludzkości.

Boża miłość do rasy ludzkiej prawdziwa jest i namacalna.

To nie puste obietnice; jest realna i postrzegalna.

Boża miłość, wielkość i świętość są w Jego dziele,

podobnie jak Jego wyższość i tolerancja.

Te aspekty Jego istoty i usposobienia

widać w Jego woli wobec każdego człowieka.

Być może to odczułeś, a nawet jeśli nie,

Bóg troszczy się o każdego.

A swoim sposobem, sercem szczerym i mądrością

On rozgrzewa i budzi,

rozgrzewa i budzi serce każdego człowieka.

Ⅱ

Bóg nie ucieka się do podstępu, fałszywie człowieka nie mami,

by pokazać, że godzien miłości jest.

Fałszywego świadectwa nie daje nigdy,

by pokazać, że cudowny i święty jest.

Czyż wszystko to nie jest godne

ludzkiej miłości i uwielbienia, wieczystej czci?

Boża miłość, wielkość i świętość są w Jego dziele,

podobnie jak Jego wyższość i tolerancja.

Te aspekty Jego istoty i usposobienia

widać w Jego woli wobec każdego człowieka.

Być może to odczułeś, a nawet jeśli nie,

Bóg troszczy się o każdego.

A swoim sposobem, sercem szczerym i mądrością

On rozgrzewa i budzi,

rozgrzewa i budzi serce każdego człowieka.

Ⅲ

Czy dla was Boża wielkość

to tylko słowa na papierze?

Czy dla was Jego piękno

to puste słowa w głucho brzmiącej frazie?

Być może to odczułeś, a nawet jeśli nie,

Bóg troszczy się o każdego.

A swoim sposobem, sercem szczerym i mądrością

On rozgrzewa i budzi,

rozgrzewa i budzi serce każdego człowieka.

ze śpiewnika „Podążaj za Barankiem i śpiewaj nowe pieśni”