Gdy główny bohater zaczyna współpracować z bratem Zhangiem na rzecz kościoła, wzbrania się przed przekazywaniem mu całej swojej wiedzy, starając się chronić własną pozycję. Boi się, że uczeń zajmie miejsce mistrza. Ponieważ ulega samolubnym żądzom i nie wciela prawdy w życie, nic nie osiąga w swojej posłudze i mrok zalega w jego sercu. Gdy przechodzi przez sąd i karcenie poprzez słowa Boga Wszechmogącego, dostrzega, że szatańskie trucizny i zasady życia uczyniły go samolubnym, kłamliwym i pozbawionym człowieczeństwa. Tym zaś Bóg gardzi. Wtedy główny bohater odsuwa na bok osobiste korzyści i dzieli się wszystkim, co wie, z bratem Zhangiem, niczego już nie ukrywając. Zaczyna odczuwać spokój i doświadcza radości, która wynika z wcielenia prawdy w życie.