Ⅰ

Od tego, na ile ludzie poznali Boga,

zależy, jaką pozycję zajmuje w ich sercach.

Poziom zrozumienia Boga w ludzkich sercach,

determinuje wielkość Boga w ich sercach.

Jeśli Bóg, którego znasz, jest pusty i niejasny,

wówczas Bóg, w którego wierzysz też będzie pusty i niejasny.

Jeśli sprowadzasz Jego działanie tylko do swojego życia,

to twój Bóg jest naprawdę bardzo mały,

nie ma nic wspólnego z prawdziwym Bogiem.

Zatem zrozumienie Jego praktycznych dzieł,

Jego realności, wszechmocy

i prawdziwej tożsamości; tego, co On ma i czym jest

oraz zgłębienie tego, co pokazał poprzez stworzenie –

to wszystko jest bardzo ważne dla każdej osoby,

która dąży do poznania Boga.

Kwestie te mają bezpośredni związek z tym,

czy ludzie są w stanie wkroczyć do rzeczywistości prawdy.

Ⅱ

Jeśli ograniczasz zrozumienie Boga tylko do słów,

do swoich własnych małych doświadczeń,

do łaski, na którą liczysz

czy do dawania Bogu swoich małych świadectw,

to Bóg, w którego wierzysz, w żadnym razie

nie jest prawdziwym Bogiem

i można wręcz powiedzieć, że wierzysz w kogoś,

kto jest Bogiem wyobrażonym, a nie Bogiem prawdziwym.

To dlatego, że prawdziwy Bóg to Ten, który panuje nad wszystkim,

który przechadza się wśród wszystkiego, który wszystkim zarządza.

On jest Jedynym dzierżącym losy ludzkości i całego stworzenia.

Dzieła i czyny tego Boga

nie są ograniczone do małej grupy ludzi.

Innymi słowy, nie są zawężone do tych, którzy akurat za Nim idą.

Jego dzieła manifestują się w całym stworzeniu,

w przetrwaniu wszechrzeczy

i w prawach określających zmiany wszystkiego.

ze śpiewnika „Podążaj za Barankiem i śpiewaj nowe pieśni”