Ⅰ

Bóg upokorzył się do pewnego poziomu,

aby dokonać swego dzieła w tych brudnych i zepsutych ludziach

i aby udoskonalić tę grupę ludzi.

Bóg nie tylko stał się ciałem, aby żyć i jeść wśród ludzi,

prowadzić ich i zapewnić to, czego potrzebują.

Ważniejsze jest to,

że dokonuje wielkiego dzieła zbawienia i podboju

tych nieznośnie zepsutych ludzi.

Dotarł do serca wielkiego czerwonego smoka,

aby zbawić tych najbardziej zepsutych ludzi,

aby wszyscy ludzie mogli się zmienić i stać się nowymi.

Ⅱ

Ogromne trudności, jakich Bóg doświadcza,

są nie tylko trudami, które znosi Bóg wcielony,

ale przede wszystkim są

skrajnym upokorzeniem, które cierpi Duch Boży –

On się poniża i ukrywa tak bardzo, że staje się zwykłym człowiekiem.

Bóg wcielił się i przyjął cielesną postać,

aby ludzie zobaczyli, że ma normalne ludzkie życie

i że ma normalne ludzkie potrzeby.

To wystarczy, aby udowodnić, że Bóg uniżył się do pewnego poziomu.

Duch Boży urzeczywistnia się w ciele.

Jego Duch jest wzniosły i wielki,

ale przyjmuje postać zwykłego człowieka, człowieka bez znaczenia,

by wykonywać dzieło Jego Ducha.

Ⅲ

Charakter, przenikliwość,

rozsądek, człowieczeństwo i życie każdego z was pokazują,

że naprawdę jesteście niegodni przyjęcia Bożego dzieła.

Naprawdę jesteście niegodni,

aby tylko ze względu na was Bóg znosił takie trudności.

Bóg jest tak wielki. Bóg jest tak wielki.

On jest tak najwyższy, a ludzie są tacy źli i niscy,

a mimo to nadal nad nimi pracuje.

On nie tylko wcielił się po to, aby zaspokajać potrzeby ludzi,

aby do nich mówić.

Bóg nawet żyje wśród ludzi.

Bóg jest taki pokorny, tak pełen miłości.

ze śpiewnika „Podążaj za Barankiem i śpiewaj nowe pieśni”