Dopiero gdy Bóg wstąpił do nowego nieba, ziemi,

ujawnił On resztę swojej chwały.

On najpierw ją ukazał w krainie Kanaan,

po czym iskrą światła oświetlił ciemną ziemię.

Niech wszyscy pójdą w stronę światła, czerpią z niego moc,

by Boża chwała rosła, świeciła na nowo wszelkim nacjom.

Niech ludzie wiedzą, że Bóg dawno zszedł na ziemię,

przynosząc chwałę z Izraela narodom Wschodu.

Gdyż Jego chwała jasno lśni na Wschodzie,

sprowadzona w dzień dzisiejszy z Wieku Łaski.

Z Izraela wyruszył Bóg,

stamtąd przybył na Wschód, gdzie pozostał.

Gdy światło na Wschodzie powoli bieleje,

wówczas ciemność na ziemi staje się światłem.

Człowiek dowie się, że Bóg dawno opuścił Izrael,

na nowo powstając tym razem na Wschodzie.

Zstąpiwszy raz do Izraela, a następnie opuściwszy tę krainę,

Bóg nie może odrodzić się w Izraelu,

ponieważ Jego dzieło przewodzi całemu wszechświatu,

a co więcej, błyskawica lśni prosto ze Wschodu na Zachód.

Bóg przybył na Wschód, nie na Zachód.

Przynosząc ziemię, krainę Kanaan, narodowi Wschodu.

On pragnie zabrać wszystkich ludzi do Kanaan,

przemawia więc z Kanaan, by wszechświat kontrolować.

Na ziemi nie ma światła poza Kanaan.

Bez dotarcia tam, ludzie ucierpią chłód i głód.

On pragnie zabrać wszystkich ludzi do Kanaan,

przemawia więc z Kanaan, by wszechświat kontrolować.

Na ziemi nie ma światła poza Kanaan.

Bez dotarcia tam, ludzie ucierpią chłód i głód.

Bez dotarcia tam, ludzie ucierpią chłód i głód.

ze śpiewnika „Podążaj za Barankiem i śpiewaj nowe pieśni”