Jaka jest pierwsza rzecz, którą ludzie powinni zrobić za każdym razem, gdy napotkają jakiś problem? Powinni się pomodlić – modlitwa przede wszystkim. Modlitwa pokazuje, że jesteś pobożny, że w twoim sercu pojawiła się bojaźń Boża, że wiesz, iż należy szukać Boga, że dałeś Mu miejsce w swoim sercu, że jesteś pobożnym chrześcijaninem. Wielu starszych wierzących klęka do modlitwy każdego dnia o tej samej porze, czasami na tak długo, że potem nie mogą się podnieść. Nie mówmy o tym, czy jest to rytuał i czy może im przynieść jakieś korzyści, czy nie; powiedzmy tylko, że ci wiekowi bracia i siostry są szczególnie pobożni, znacznie lepsi i pilniejsi niż wy, młodzi. Pierwszą rzeczą, jaką należy zrobić po natrafieniu na problem, jest modlitwa. Modlitwa to nie jest tylko nieszczere międlenie słów, które by nie rozwiązało żadnych problemów. Możesz się modlić osiem czy dziesięć razy i nic nie zyskać, ale nie zniechęcaj się – módl się dalej. Kiedy coś ci się przydarzy, najpierw się pomódl, najpierw powiedz o tym Bogu, pozwól Mu przejąć kontrolę, pozwól, by Bóg ci pomógł, by cię poprowadził i wskazał ci drogę. W ten sposób dowiedziesz, że postawiłeś Boga na pierwszym miejscu, że On jest w twoim sercu. Jeśli po napotkaniu problemu w pierwszej chwili czujesz opór, gniew i wpadasz we wściekłość – jeśli w pierwszej kolejności ogarniają cię negatywne uczucia – jest to przejaw braku Boga w twoim sercu. W prawdziwym życiu musisz się modlić za każdym razem, gdy coś ci się przytrafi. Od razu w pierwszej chwili musisz uklęknąć i się pomodlić – to jest kluczowe. Modlitwa ukazuje twoją postawę wobec Boga w Jego obecności. Nie modliłbyś się, gdyby w twoim sercu nie było Boga. Niektórzy ludzie mówią: „Modlę się, ale mimo to Bóg mnie nie oświeca!” Nie wolno ci tak mówić. Najpierw sprawdź, czy twoja motywacja do modlitwy jest właściwa; jeśli szczerze poszukujesz prawdy i często modlisz się do Boga, to może On cię oświecić w jakiejś sprawie, byś zrozumiał – jednym słowem, Bóg sprawi, że zrozumiesz. Bez Bożego oświecenia nie zrozumiałbyś samodzielnie: brakuje ci przenikliwości, nie masz wystarczająco dużo rozumu, jest to nieosiągalne dla ludzkiego intelektu. Kiedy coś rozumiesz, czy to zrozumienie rodzi się z twojego własnego umysłu? Jeśli nie jesteś oświecony przez Ducha Świętego, to nikt, kogo zapytasz, nie będzie wiedział, jakie jest znaczenie dzieła Ducha ani co ma na myśli Bóg – dowiesz się tego tylko wtedy, gdy sam Bóg ci to powie. Toteż pierwszą rzeczą, jaką należy zrobić, gdy coś ci się przydarzy, jest modlitwa. Modlitwa wymaga zgłębienia sprawy z nastawieniem na poszukiwanie oraz wyrażenia swoich myśli, opinii i postaw – to właśnie powinna zawierać. Samo stwarzanie pozorów nie przyniesie efektu, więc nie obwiniaj Ducha Świętego za to, że cię nie oświecił. Przekonałem się, że wiara niektórych ludzi polega na tym, że wierzą w Boga, ale Bóg jest tylko na ich ustach. Nie ma Boga w ich sercach, zaprzeczają działaniu Ducha i odrzucają także modlitwę, czytają tylko słowa Boga i nic więcej. Czy można to nazwać wiarą w Boga? Wierzą tak i wierzą, aż w końcu Bóg całkowicie znika z ich wiary. W szczególności istnieją tacy, którzy często zajmują się sprawami ogólnymi i uważają, że są bardzo zajęci, ale nic nie dostają w zamian za wszystkie swoje wysiłki. To jest przypadek ludzi, którzy nie podążają właściwą ścieżką w swojej wierze w Boga. Czy wejście na właściwą drogę nie jest ciężką pracą? Nie wchodzą na tę drogę nawet po zrozumieniu wielu doktryn i zwykle wybierają ścieżkę wiodącą w dół. Więc kiedy coś wam się przytrafia, musicie poświęcać więcej czasu na modlitwę i poszukiwanie – to jest absolutne minimum tego, co powinniście zrobić. Kluczem jest nauczenie się, jak szukać woli Bożej i intencji Ducha Świętego. Jeśli ludzie wierzący w Boga nie są w stanie w taki sposób doświadczać i praktykować, to nic nie zyskają, a ich wiara nie będzie nic warta.

(W wierze w Boga najważniejsze jest zyskanie prawdy, w: Słowo, t. 3, Rozmowy Chrystusa dni ostatecznych)