Ⅰ

Bóg przebywa wśród was od kilku wiosen i zim.

Jest z wami już długo.

Ile waszych nikczemnych czynów widział?

Bóg słyszy wasze z serca mówione słowa.

Niezliczona mnogość waszych życzeń na Jego ołtarzu.

Lecz nie ma tam ani kropli waszej szczerości,

ani krzty poświęcenia.

Gdzie jest owoc waszej wiary?

Bóg dał wam swą wielką łaskę,

ujawnił swe tajemnice.

Ukazał płomienie niebios,

lecz nie spalił was swym ogniem.

Co Bóg dostał od was w zamian?

Jak dużo z chęcią oddaliście Mu?

Ⅱ

Pokarm dał ci Bóg, ty Mu go ofiarujesz,

mówiąc, że to owoc twojej pracy,

że dajesz wszystko, co masz.

Jak możesz nie wiedzieć,

że wszystko, co ofiarujesz Bogu,

skradłeś wcześniej z Jego ołtarza.

Teraz Mu to dajesz.

Czy to nie oszustwo?

On cieszy się swym ołtarzem,

a nie owocem twojej ciężkiej pracy.

Bóg dał wam swą wielką łaskę,

ujawnił swe tajemnice.

Ukazał płomienie niebios,

lecz nie spalił was swym ogniem.

Co Bóg dostał od was w zamian?

Jak dużo z chęcią oddaliście Mu?

Ⅲ

Śmiecie zwodzić Boga,

jak więc ma On wam wybaczyć?

Jak Bóg może wciąż to znosić?

On wszystko ofiarował wam.

Wszystko przed wami otworzył.

Dbał o wasze potrzeby i otworzył wasze oczy.

A wy i tak oszukujecie Go.

Bóg dał wam swą wielką łaskę,

ujawnił swe tajemnice.

Ukazał płomienie niebios,

lecz nie spalił was swym ogniem.

Co Bóg dostał od was w zamian?

Jak dużo z chęcią oddaliście Mu?

ze śpiewnika „Podążaj za Barankiem i śpiewaj nowe pieśni”