Ⅰ

Przeznaczenie Pawła i Piotra oceniane było na podstawie tego,

czy potrafili spełniać swój obowiązek stworzeń Bożych,

a nie na podstawie wielkości ich wkładu.

Ich przeznaczenie było zdeterminowane przez to,

czego od początku szukali,

a nie przez ilość wykonanej pracy

ani sposób ich oceny przez innych ludzi.

Tak więc aktywne starania zmierzające do wypełniania obowiązku stworzenia Bożego

są ścieżką do sukcesu;

poszukiwanie ścieżki prawdziwej miłości do Boga

jest najbardziej prawidłową ścieżką;

poszukiwanie zmian we własnym starym usposobieniu

i poszukiwanie czystej miłości do Boga

są ścieżką do sukcesu,

są ścieżką do sukcesu.

Ⅱ

Taka ścieżka do sukcesu

jest ścieżką przywracania pierwotnego obowiązku

oraz pierwotnego wyglądu stworzenia Bożego,

jest ścieżką przywracania pierwotnego obowiązku

oraz pierwotnego wyglądu stworzenia Bożego.

Jest to ścieżka odzyskiwania

i jest to również cel całego dzieła Bożego od początku do końca.

Jeżeli dążenie człowieka jest splamione osobistymi przesadnymi żądaniami

i irracjonalnymi pragnieniami,

osiągniętym efektem nie będą zmiany w usposobieniu człowieka.

Jest to sprzeczne z dziełem przywracania.

Bez wątpienia nie jest to dzieło dokonane przez Ducha Świętego

i tym samym dowodzi, że dążenie tego rodzaju nie spotyka się z aprobatą Boga,

dążenie tego rodzaju nie spotyka się z aprobatą Boga.

A jakie znaczenie ma dążenie, które nie jest aprobowane przez Boga?

Jakie ma to znaczenie?

A jakie znaczenie ma dążenie, które nie jest aprobowane przez Boga?

ze śpiewnika „Podążaj za Barankiem i śpiewaj nowe pieśni”