Nikt nie jest świadomy przybycia Boga, nikt Go nie wita,

a ponadto nikt nie wie wszystkiego, co On zamierza uczynić,

a ponadto nikt nie wie wszystkiego, co On zamierza uczynić.

Życie człowieka toczy się jak wcześniej;

jego serce nie zmienia się, a dni mijają jak zwykle.

Bóg żyje pośród nas, człowiek taki jak inni,

jeden z najbardziej niepozornych wyznawców, zwykły człowiek wierzący.

Ma On własne dążenia, własne cele,

a ponadto ma boskość, której nie posiadają zwykli ludzie.

Nikt nie zauważa istnienia Jego boskości

i nikt nie dostrzega różnicy między Jego istotą a istotą człowieka.

Żyjemy razem z Nim, nieskrępowani i bez lęku,

ponieważ w naszych oczach jest on tylko niewiele znaczącym wyznawcą.

On obserwuje każdy nasz ruch,

a wszystkie nasze myśli i idee są przed Nim obnażone.

Nikt nie interesuje się Jego istnieniem,

nikt nie ma jakiegokolwiek wyobrażenia o Jego funkcji,

a ponadto nikt nie ma najmniejszych podejrzeń co do Jego tożsamości.

Po prostu nadal zajmujemy się swoimi dążeniami,

tak jakby On nie miał z nami nic wspólnego…

A jednak to ta zwyczajna osoba ukryta wśród ludzi

wykonuje nowe dzieło ocalenia nas,

wykonuje nowe dzieło ocalenia nas.

Jego słowa i wypowiedzi są coraz częstsze.

Od pocieszania, nawoływania, przypominania i ostrzegania,

po czynienie wyrzutów i dyscyplinowanie;

od łagodnego i miłego tonu do słów, które są groźne i majestatyczne –

wszystko to niesie człowiekowi miłosierdzie i wzbudza w nim trwogę.

Wszystko, co mówi, trafia w sedno tajemnic ukrytych głęboko w nas;

Jego słowa żądlą nasze serca, żądlą nasze dusze

i wypełniają nas niewymownym wstydem,

tak wielkim, że nie mamy pojęcia, gdzie moglibyśmy się ukryć.

Bez naszej wiedzy, ten niepozorny człowiek

prowadził nas etap po etapie Bożego dzieła.

Przechodzimy niezliczone próby, znosimy niezliczone chłosty

i jesteśmy testowani przez śmierć.

Dowiadujemy się o sprawiedliwym i majestatycznym usposobieniu Boga,

cieszymy się także Jego miłością i miłosierdziem,

zaczynamy doceniać wielką moc i mądrość Bożą,

jesteśmy świadkami Bożej cudowności

i widzimy, jak gorąco Bóg pragnie zbawić człowieka.

W słowach tej zwykłej osoby poznajemy usposobienie i istotę Boga,

rozumieć wolę Boga, poznawać naturoistotę człowieka

oraz widzieć drogę do zbawienia i doskonałości.

Od tego momentu nasze umysły stały się świadome,

a nasze dusze wydają się ożywać:

ta zwyczajna osoba, która żyje pośród nas

i przez długi czas była przez nas odrzucana – czyż to nie jest Pan Jezus,

który jest zawsze obecny w naszych myślach, we śnie i na jawie,

i którego pragniemy nocą i dniem?

To jest On! To naprawdę On!

On jest naszym Bogiem!

On jest prawdą, drogą i życiem!

On jest prawdą, drogą i życiem!

On pozwolił nam znowu żyć, zobaczyć światło

i powstrzymał nasze serca przed błądzeniem.

Powróciliśmy przed tron Boga, jesteśmy z Nim twarzą w twarz,

widzieliśmy Jego oblicze, i widzieliśmy drogę przed sobą.

Dodatek 4: Dostrzeganie ukazania się Boga w Jego sądzie i karceniu, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło