Jesteś przy mnie przez wiosnę i jesień, kroczysz ze mną przez zimę i lato.

Na widok Twego samotnego oblicza moje serce napełnia się melancholią.

Nigdy nie zastanawiałem się nad Twoją samotnością

i nie pocieszałem Cię w bólu.

Uporczywie nie okazując skruchy,

raz za razem staję w obliczu Twoich serdecznych napomnień.

Zawsze sprawiam Ci ból i Cię zawodzę.

Tylko dzięki Twojej chłoście zyskuję pewną świadomość.

Choć trzymam się blisko Twojego boku,

nie jestem w stanie unieść Twojego brzemienia.

Jak ktoś niemający zrozumienia może cokolwiek wiedzieć o Twoim cierpieniu?

Przez wzgląd na moje pragnienia i cielesność

zapomniałem o prawdzie, moralności i sprawiedliwości.

Kiedy ogarnia mnie żal, łamię Twoje serce.

Jesteś zasmucony, jednak nikt tego nie rozumie.

Jęcząc z bólu pośród zepsucia, zachłannie stawiam Ci żądania.

Kto ma sumienie i rozum, by dzielić niektóre z Twoich zmartwień?

Twoja miłość jest cenna, Twoje uczucia są prawdziwe,

a Twoje serce jest najłaskawsze.

Któż może być piękniejszy i bardziej czcigodny od Ciebie?

Zawsze będę przy Tobie i nigdy Cię nie opuszczę.

Niech radość zagości na Twojej twarzy. Bądź zawsze w moim sercu.

Podążaj za Barankiem i śpiewaj nowe pieśni