I

Przypuśćmy, że ktoś wierzy tylko w los, nawet żywi co do tego głębokie przekonanie, ale tym samym nie jest zdolny poznać i uznać suwerennej władzy Stwórcy nad losem ludzkości, podporządkować się i ją zaakceptować. W takim wypadku jego życie będzie tragedią; będzie ono mimo wszystko przeżywane na próżno, będzie pustką. Osoba taka nadal nie będzie w stanie poddać się pod panowanie Stwórcy, nie będzie zdolna stać się ludzką istotą stworzoną w prawdziwym znaczeniu tych słów ani zasłużyć na uznanie Stwórcy. Osoba, która prawdziwie zna suwerenną władzę Stwórcy i jej doświadcza, powinna znajdować się w pozytywnym stanie, nie zaś być negatywna czy zrezygnowana. Uznając, że wszystko jest przesądzone, będzie ona mieć w swym sercu trafną definicję życia i losu, a mianowicie taką, że życie człowieka w pełni podlega suwerennej władzy Stwórcy.

II

Kiedy osoba ta patrzy wstecz na przebytą drogę, przypominając sobie każdy etap swojej życiowej podróży, to widzi, że na każdym kroku, niezależnie od tego, czy droga była mozolna, czy lekka, Bóg przewodził jej na tej ścieżce i aranżował ją dla niej. To skrupulatne planowanie Boga i Jego staranne ustalenia doprowadziły tę osobę w nieświadomości aż do dziś. Zdała ona sobie sprawę, że być w stanie zaakceptować suwerenną władzę Stwórcy i przyjąć Jego zbawienie jest największym błogosławieństwem w ludzkim życiu! Patrząc wstecz na swoją podróż, gdy naprawdę doświadczy owej suwerennej władzy, z jeszcze większą szczerością zapragnie podporządkować się wszystkiemu, co zarządził Bóg, będzie mieć więcej determinacji i wiary, aby pozwolić Mu rozporządzać swoim losem, i nie będzie dłużej sprzeciwiała się Bogu.

Sam Bóg, Jedyny III, w: Słowo, t. 2, O poznaniu Boga