Ci, którymi posługuje się Bóg, są inni od reszty.

Irracjonalni mogą zdawać się.

Ich więzi z innymi mogą nie wyglądać na dobre.

Przemawiają ostrożnie

i przyzwoicie.

W obliczu Boga w ich sercach spokój jest.

Ⅰ

Ci, którymi posługuje się Bóg,

nie okazują powierzchownej miłości, nie szukają poklasku.

Lecz gdy mówią duchowe słowa,

otwierają swe serca i bezinteresownie niosą

wszystkim ludziom oświecenie,

które zyskali dzięki doświadczeniu przed Bogiem.

W ten sposób okazują miłość do Boga

i wypełniają Bożą wolę.

Są pełni życia, uroczy i niewinni,

roztaczają aurę spokoju.

To wizerunek tych, którymi posługuje się Bóg.

Ⅱ

Ci, którymi posługuje się Bóg,

gdy inni oczerniają ich lub wyszydzają,

oni nie ulegają wpływowi

innych ludzi czy sytuacji,

potrafią wyciszyć się przed Bogiem.

Takie osoby mają własne przemyślenia.

Nieważne, co czynią inni,

ich serca zawsze pozostają z Bogiem.

Są pełni życia, uroczy i niewinni,

roztaczają aurę spokoju.

To wizerunek tych, którymi posługuje się Bóg.

Ⅲ

Ci, którymi posługuje się Bóg,

gdy inni rozmawiają radośnie,

oni trwają w spokoju, modlą się do Boga,

doszukują się Jego intencji, myślą o Jego słowie.

Nie zaprzątają sobie głowy

właściwymi relacjami z innymi ludźmi.

Ktoś taki na pozór nie ma własnej

życiowej filozofii.

Są pełni życia, uroczy i niewinni,

roztaczają aurę spokoju.

To wizerunek tych, którymi posługuje się Bóg.

Ⅳ

Bóg tak posługuje się ludźmi,

że zwracają ku Niemu swe serca,

pragną Jego słowa i chcą szukać prawdy.

Jako tacy, ludzie mogą oświeceni być,

otrzymać dzieło Ducha Świętego.

Są pełni życia, uroczy i niewinni,

roztaczają aurę spokoju.

To wizerunek tych, którymi posługuje się Bóg.

ze śpiewnika „Podążaj za Barankiem i śpiewaj nowe pieśni”