Główny bohater urodził się w chrześcijańskiej rodzinie, a później został kaznodzieją w kościele domowym. Jest przekonany, że usprawiedliwienie poprzez wiarę może umożliwić ludziom wejście do królestwa niebieskiego. Później jednak natrafia w Biblii na te słowa Boga: „Nie każdy, kto mówi: Panie, Panie, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto wypełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie” (Mt 7, 21). „Bądźcie więc świętymi, bo ja jestem święty” (Kpł 11, 45). Nie może on tego pojąć. Ludzie, którzy nie są święci, nie mogą ujrzeć Pana, a on, mimo że wierzy w Pana już od wielu lat, wciąż grzeszy, wyznaje swoje grzechy i nie jest w stanie osiągnąć świętości. Zastanawia się: Czy zdołam pójść do nieba? Długo czasu spędza na czytaniu Biblii oraz odwiedza duchownych i starszych w okolicy i za granicą, aby ich o to spytać, ale nie znajduje odpowiedzi. Gdy zaczyna już tracić serce do swoich poszukiwań, napotyka ewangelię o królestwie Boga Wszechmogącego. Po przeczytaniu słów Boga Wszechmogącego w końcu zaczyna rozumieć, że tylko gdy doświadczy sądu Bożego w dniach ostatecznych i zostanie obmyty z zepsutego usposobienia, może pójść do nieba. I tak wreszcie odnajduje drogę do królestwa niebieskiego.