Będąc osobą wierzącą w Boga, wszystko, co czynisz, musisz zanieść przed Jego oblicze i poddać Jego nadzorowi. Jeżeli to, co robisz, możesz zanieść przed Ducha Bożego, ale nie przed Boże ciało, oznacza to, że nie poddałeś się nadzorowi Bożego Ducha. Kim jest Duch Boży? Kim jest osoba, o której daje świadectwo Bóg? Czyż nie są jednym i tym samym? Większość postrzega Ich jako dwie oddzielne istoty, wierząc, że Duch Boży jest Duchem Bożym, a osoba, o której daje świadectwo Bóg, jest jedynie człowiekiem. Ale mylisz się, nieprawdaż? W czyim imieniu działa ta osoba? Ci, którzy nie znają Boga wcielonego, nie posiedli duchowego zrozumienia. Duch Boży i Jego wcielenie są jednością, ponieważ Duch Boży zmaterializował się w ciele. Jeżeli ta osoba jest ci nieżyczliwa, czy Duch Boży będzie ci życzliwy? Czy nie jesteś zdezorientowany? Dziś ci, którzy nie są w stanie zaakceptować Bożego nadzoru, nie mogą otrzymać Bożej aprobaty, a ci którzy nie znają wcielonego Boga, nie mogą być doskonaleni. Spójrz na wszystko, co czynisz, i sprawdź, czy możesz to zanieść przed oblicze Boga. Jeżeli nie możesz zanieść wszystkiego, co czynisz, przed oblicze Boga, to znaczy, że jesteś osobą czyniącą zło. Czy złoczyńców da się doskonalić? Wszystko, co czynisz, każde działanie, każdą intencję i każdą reakcję musisz zanosić przed oblicze Boga. Nawet twoje codzienne życie duchowe – modlitwy, bliskość z Bogiem, jedzenie i picie słowa Bożego, społeczność z braćmi i siostrami, uczestnictwo w życiu kościoła – oraz służba w partnerstwie mogą być zanoszone do Boga i poddane Jego nadzorowi. Taka praktyka pomoże ci rozwijać się w życiu. Proces akceptacji Bożego nadzoru jest procesem obmywania. Im bardziej akceptujesz Boży nadzór, tym bardziej jesteś czyniony czystym i tym bardziej żyjesz w zgodzie z wolą Boga, więc nie wciągnie cię rozpusta, a twoje serce będzie żyć w Jego obecności. Im bardziej akceptujesz Jego nadzór, tym bardziej upokarzasz szatana i tym łatwiej jest ci odrzucić cielesność. Tak więc akceptacja Bożego nadzoru jest ścieżką, którą ludzie powinni podążać. Bez względu na to, co czynisz, nawet w społeczności z braćmi i siostrami, jeżeli zanosisz swoje uczynki przed oblicze Boga i szukasz Jego nadzoru, a twoją intencją jest bycie posłusznym samemu Bogu, twoje działania będą o wiele słuszniejsze. Dopiero gdy zaniesiesz wszystko, co czynisz, przed oblicze Boga i zaakceptujesz Jego nadzór, możesz stać się kimś, kto żyje w obecności Boga.

(Bóg doskonali tych, którzy są według Jego serca, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło)

I

Dziś większość ludzi boi się przynieść swoje czyny przed Boga. Możesz oszukać Jego ciało, lecz nie możesz oszukać Jego Ducha. Co nie zniesie Boskiej obserwacji nie jest zgodne z prawdą, a więc powinno zostać odrzucone. W innym razie jest to grzech przeciwko Bogu. Gdy modlisz się, mówisz albo gdy tworzysz wspólnotę z siostrami i braćmi, gdy obowiązki zajmują cię, musisz zawsze składać serce przed Bogiem. Gdy wypełniasz swą funkcję, Bóg z tobą jest i zaakceptuje twój każdy ruch, jeśli tylko twe intencje służą Jego dziełu, więc wypełniaj swą funkcję gorliwie. Wszystkie twoje działania, intencje, reakcje, życie duchowe każdego dnia, twoje spożywanie i picie Bożych słów muszą być przyniesione przed Boga. To, jak uczestniczysz w życiu kościoła, i twa posługa we wspólnocie muszą być oddane Bogu, widziane przez Boga. Ta praktyka pomoże ci dojrzeć w życiu.

II

Zgoda na Bożą obserwację to proces oczyszczania. Zaakceptuj ją, daj oczyścić się i bądź bardziej w zgodzie z wolą Boga. W ten sposób ominą cię pokusy rozpusty i rozwiązłości, twe serce będzie żyć w Jego obecności, będzie żyć w Jego obecności. Im mocniej przyjmiesz Jego obserwację i im bardziej odrzucasz cielesność, tym bardziej szatan jest zawstydzony, więc zaakceptuj Bożą obserwację. Wszystkie twoje działania, intencje, reakcje, życie duchowe każdego dnia, twoje spożywanie i picie Bożych słów muszą być przyniesione przed Boga. To, jak uczestniczysz w życiu kościoła i twa posługa we wspólnocie muszą być oddane Bogu, widziane przez Boga. Ta praktyka pomoże ci dojrzeć w życiu.

ze śpiewnika „Podążaj za Barankiem i śpiewaj nowe pieśni”