Do końca Jego dzieła zarządzania,

praca Boga nigdy nie ustała,

zawsze był zajęty.

Bóg się nigdy nie zatrzymał,

ale człowiek jest inny.

Ⅰ

Zyskawszy tylko odrobinę dzieła Ducha,

widzi je na zawsze niezmienne.

Zdobywszy tylko trochę wiedzy,

nie idzie śladami Boga do nowszego dzieła.

Znając trochę dzieło Boga,

człowiek nie umie nie uwierzyć,

że jaki Bóg był dotychczas,

taki zostanie na zawsze.

Upewniwszy się co do jednego etapu dzieła,

człowiek nie umie przyjąć nowego,

niezależnie, kto je głosi.

Ci ludzie nie potrafią przyjąć nowego dzieła.

Są zbyt konserwatywni.

Nie potrafią przyjąć nowych rzeczy.

Wierzą w Boga, ale Go odrzucają.

Tylko ci, którzy idą za śladami Baranka

aż do końca, zyskają błogosławieństwo,

ci zaś, którzy zbłądzą, zanim dotrą do końca,

myśląc, że zdobyli wszystko,

nie są w stanie być

świadkami ukazania się Boga.

Ⅱ

Bez żadnego dobrego powodu skracają

nowe dzieło Boga,

są jednak pewni, że Bóg weźmie ich do nieba.

Przestrzegają nakazów Biblii,

lecz brudne są ich słowa i czyny,

gdyż są podstępni i czynią zło,

zwalczając dzieło Ducha.

Nie potrafią nadążyć

za dziełem Ducha Świętego.

Trzymają się starego dzieła.

Nie tylko są nielojalni,

ale stają się przeciwni Bogu

i zostaną ukarani.

Czy jest ktoś bardziej żałosny?

Tylko ci, którzy idą za śladami Baranka

aż do końca, zyskają błogosławieństwo,

ci zaś, którzy zbłądzą, zanim dotrą do końca,

myśląc, że zdobyli wszystko,

nie są w stanie być

świadkami ukazania się Boga.

ze śpiewnika „Podążaj za Barankiem i śpiewaj nowe pieśni”